Бу ҳақиқатнинг сири шудирки: Рад қилувчиларнинг даъволари суратан бир экан, аслида хилма-хилдир; бир-бири билан бирлашолмайдики, қувватланса. Исботловчиларнинг даъволари эса бирлашади.. Бир-биридан қувват олади. Чунки кўкдаги Рамазон Ҳилолини кўрмаган одам дейдики: "Менинг назаримда Ой йўқ, мен тарафда кўринмаяпти." Бошқаси ҳам "Назаримда йўқ," дейди. Ҳар бири ўз назарида "йўқ" дейди. Ҳар бирининг назарлари бошқа-бошқа ва назарларига парда бўлган сабаблар ҳам бошқа-бошқа бўлиши мумкинлигидан, даъволари ҳам бошқа-бошқа бўлади, бир-бирига қувват беролмайди.

Бироқ исбот этувчилар, "Менинг назаримда ва кўзимда Ҳилол бор," демаяптилар. Балки: "Ҳақиқатда, кўк юзида Ҳилол бордир, кўринаётир," дейди. Кўрганларнинг ҳаммаси айни даъвода бўлиб, "ҳақиқатда бордир," дейди. Демак, барча даъволар бир. Рад қилувчиларнинг назарлари бошқа-бошқа бўлганидан, даъволари ҳам бошқа-бошқа бўлади. Ҳақиқатга ҳукм беролмайдилар. Чунки ҳақиқатда йўқ нарса исбот этилмайди.