Яна мисол: муҳим бир натижа учун бировни ҳирс билан кутасан. "Келмади, келмади", деб жонинг ҳалак. Энг охирида ҳирс сенинг сабрингни тугатиб туриб кетасан. Бир дақиқа ўтиб ул одам келади, лекин энди кутган ул муҳим натижанг бузилган бўлади.

Бу ҳодисалар шуни исбот этадики, бир нон дала, ҳирмон, тегирмон, тандир тартибида вужудга келганидек, тартиби ашёда бир ҳикмат таргиби бордир. Ҳирс сабабли тадбир билан ҳаракат этмагани учун ул тартиби ашёдаги маънавий босқичларни босиб ўшайди: ё сакраб йиқилади, ёки бир погонани босмай чиқмоқчи бўлади; мақсадига ета олмайди.

Хуллас, эй дарди маишатла эсанкираган ва ҳирси дунё билан сарҳуш бўлган қардошлар! Ҳирс шунчалик зарарли ва балоли бир нарса эканига қарамай, ҳирс йўлида қандай ҳар зиллатни иргикоб этиб, ҳалолҳаром демасдан ҳар молни қабул қилаверасизлар, ҳаёти ухровийяга лозим кўп нарсаларни эса фидо қиласизлар? Ҳатто аркони Исломийянинг энг муҳим рукни бўлмиш закогни ҳирс йўлида тарк этяпсизлар? Ҳолбуки, закот ҳар шахс учун сабаби баракот ва балоларни даф қилувчидир. Закогни бермаганнинг қулидан, ҳар-ҳолда, закот қадар бир мол чиқади: ё бекорга беради, ёки бир мусибат келиб тортиб олади.