Бу қадар "бир, бир"лар ваҳдат ва тавҳидни, вифоқ ва иттифоқни, муҳаббат ва ухувватни тақозо этгани ва коинот ва курраларни бир-бирига боглайдиган маънавий занжирлар бўлгани ҳолда шиқоқ ва нифоққа, кин ва адоватга сабаб бўлгувчи ўргимчакуядек аҳамийятсиз ва саботсиз нарсаларни деб мўъминларга қарши ҳақиқий адоват этиш ва кин боглаш ул робитаи ваҳдатга қарши қай даража бир ҳурматсизлик ва ул аобаби муҳаббатга қарши бир камситиш ва ул муносабати ухувватга қарши не чогли бир зулм ва ноҳақлик бўлишини, қалбинг ўлмаган бўлса, ақлинг сўнмаган бўлса, англаб етарсан...

УЧИНЧИ ВАЖҲ. Асл адолатни ифода этувчи

нинг маъносига кўра, бир мўъминнинг жоний бир сифати туфайли бошқа маъсум сифатларини маҳкум этиш ҳукмида бўлган адоват ва кин қай даража ҳадсиз бир зулм эканини ва бохусус бир мўъминнинг қўпол бир сифатидан хафа бўлиб, аразлашиб, адоватини ул мўъминнинг ақрабосигада ёйиш