İman ve Küfür Müvazeneleri | Onyedinci Söz | 90
(72-92)

1— Yâni: Yalnız biri iste; başkaları istenmeye değmiyor.

2— Biri çağır; başkaları imdada gelmiyor.

3— Biri taleb et; başkalar lâyık değiller.

4— Biri gör; başkalar her vakit görünmüyorlar, zeval perdesinde saklanıyorlar.

5— Biri bil; mârifetine yardım etmeyen başka bilmekler faidesizdir.

6— Biri söyle; ona ait olmıyan sözler mâlâyâni sayılabilir.

Evet Câmî pek doğru söyledin. Hakikî mahbûb, hakikî matlûb, hakikî maksûd, hakikî mabud, yalnız O’dur.

Çünki; bu âlem bütün mevcûdatiyle muhtelif dilleriyle, ayrı ayrı nağamâtiyle zikr-i İlâhînin halka-i kübrâsında beraber der, vahdâniyete şehâdet eder.

in açtığı yaraya merhem sürüyor ve alâkayı kestiği mecâzî mahbublara bedel, bir Mahbûb-u Lâyezâlî’yi gösteriyor.

Səs yoxdur

İman ve Küfür Müvazeneleri