Şualar | OnBeşinci Şuâ | 609
(529-621)



Çok Sevgili, Çok Mübârek, Çok Kıymetdar, Çok Müşfik Üstadımız Efendimiz Hazretlerine!

Ey irade-i cüz’iyesini tamamiyle terk edip her umûrunu irade-i Rabbânîyeye bırakan ve her zâhirî musîbet ve sıkıntıda kader-i İlâhînin merhamet ve hikmetini görüp kemâl-i tevekkül ve teslimiyetle o cilve-i Rabbânîyenin dahi netaicini sabır ile bekleyen muhterem üstad! Bazı yerlerde, ehl-i îmanın nokta-i istinâdının yıkılmağa başladığı ve bir kısım esbab ve neşriyat, îmanın erkânına karşı muhalif cephe alıp, Allah’ı inkâr eden insanlar alenen ve tefahurla dolaştığı ve Kur’ânın evamirine muhalif hareket etmek ve ma’nevî kuvvetlere inanmamak, îcad ve tasni’ hakkını şuursuz, kör, sağır, tabiata vermek bir şiar-ı medeniyet ve irfan ve münevverlik telâkki edildiği yürekler titreten şu dehşetli asırda, Kur’ânın bir mu’cize-i ma’nevîyesi olan Risâle-i Nur’u te’lif ederek muzdarip ve îman âb-ı hayatına muhtaç pekçok biçâre gönüllere panzehir hükmünde olan devalarını vererek onlara saadet-i ebediyeyi müjdeleyen ve dâvalarını gâyet kat’i bürhan ve hüccetlerle isbat eden, hakîkat cadde-i kübrâsında kudsî ve muazzez rehberimiz ve


sırrıyla Risâle-i Nur ile îmanlarını kurtaran yüz binler Nur talebesinin hasenatının bir misli defter-i a’maline geçen faziletmeab efendimiz!

Səs yoxdur