Για παράδειγμα, η απιστία είναι ένα κακό, μια καταστροφή, μια απουσία επιβεβαίωσης (του Θεού). Όμως αυτό το ένα και μόνο κακό συμπεριλαμβάνει την προσβολή ολόκληρου του σύμπαντος, μειώνοντας όλα τα Θεία Ονόματα, και καθυβρίζοντας όλη την ανθρωπότητα. Διότι τα ανθρώπινα αυτά όντα κατέχουν υψηλά ιστάμενες θέσεις και σημαντικά καθήκοντα. είναι οι επίσημες γραπτές επιστολές της Κυριότητος, οι Θείοι καθρέφτες, οι Θείοι υπάλληλοι. Αλλά η απιστία τα καθαίρει από το αξίωμα της ύπαρξης τους ως καθρέφτες, υπαλλήλων που έχουν πάρει τη θέση καθηκόντων, και που έχουν σημασία (ως υπάρξεις), και τα υποβιβάζει στο επίπεδο της ασημαντότητος και στο να είναι παίγνια της συγκυρίας. Και μέσα από την καταστροφή του θανάτου και του χωρισμού, τα υποβιβάζει στο βαθμό του υπάρχειν ως ταχέως φθίνουσα εφήμερη ύλη στερούμενη κάθε σημασίας και αξίας, στο να είναι μηδέν. Και έτσι πάλι μέσα από την άρνηση προσβάλλει τα Θεία Ονόματα, τις επιγραφές, τις αποκαλύψεις και τις ομορφιές τα οποία μπορούν να γίνουν αντιληπτά απ’ άκρη σ’ άκρη του σύμπαντος και στους καθρέφτες των όντων. Και εκσφενδονίζει σε μια θέση πιο ευτελή και ασθενική, πιο αδύναμη και ενδεή από το πιο ταπεινό βραχύβιο τετράποδο αυτόν που κατέχει το αξίωμα του αντιπροσώπου του Θεού στη γη, γνωστού ως ανθρώπου, ο οποίος είναι μια καλοσυνθέμενη ωδή της σοφίας διακηρύττοντας τις αποκαλύψεις των Ιερών Θείων Ονομάτων, και ένα όμοιον σπόρου αυτονόητο θαύμα της Θείας Δύναμης που περιέχει όλα τα μέρη ενός αιωνίου δέντρου, και ο οποίος, με την ανάληψη της «Σπουδαιότερης Υπεύθυνης Θέσης», έγινε ανώτερος από τη γη, τον ουρανό και τα βουνά και κέρδισε ψηλότερη θέση από τους αγγέλους. Τον υποβιβάζει στο επίπεδο μια συνηθισμένης πινακίδος στερούμενο κάθε σημασίας, μπερδεμένο και ταχέως παρακμάζοντα.