Ο άνθρωπος έχει δύο όψεις: η μία, που αφορά στο εγώ του, φροντίζει για τη ζωή του κόσμου αυτού. Η άλλη, που σχετίζεται με τη λατρεία και την υπηρεσία στο Θεό, φροντίζει για την αιώνια ζωή. Με αναφορά στην πρώτη όψη είναι ένα κακόμοιρο πλάσμα το κεφάλαιο του οποίου αποτελείται από τα εξής: από θέληση κατέχει μόνο μια επιμέρους δύναμη επιλογής που μοιάζει με μια τρίχα. από δύναμη, μια ασθενική ικανότητα για να αποκτήσει. από ζωή, μια γοργοπεθαίνουσα φλόγα. από διάρκεια ζωής, μια σύντομη φευγαλέα προθεσμία. και από ύπαρξη, ένα ταχέως παρακμάζοντα ποταπό σώμα. Μαζί με αυτό, είναι ένα ευπαθές, ασθενικό άτομο από τα αναρίθμητα άτομα των απειράριθμων ποικιλιών όντων, διασκορπισμένων απ’ άκρου σ’ άκρον στις βαθμίδες του σύμπαντος.

Όσον αφορά τη δεύτερη όψη και ειδικά την ανικανότητα και την ένδειά του, οι οποίες στρέφονται προς τη λατρεία, ο άνθρωπος κέκτηται στ’ αλήθεια μεγάλης πνοής και τεράστιας σημασίας. Διότι ο Πάνσοφος Δημιουργός έχει συμπεριλάβει στη φύση του ανθρώπου μία απείρως τεράστια ανικανότητα και μια απέραντα μεγάλη ένδεια, έτσι ώστε να μπορεί να είναι ένας περιεκτικός καθρέφτης που περιέχει τις αναρίθμητες αποκαλύψεις του ενός Παντοδύναμου και Οικτίρμονος Θεού του Οποίου η δύναμη είναι άπειρη, ενός Παντογενναιόδωρου Πάμπλουτου Θεού του Οποίου η περιουσία είναι απέραντη.