Και έτσι, Ω άνθρωπε, αν είσαι δούλος μόνο Αυτού, θα κερδίσεις ένα μέρος ανώτερο από όλα τα δημιουργήματα. Αλλά αν φανείς απρόθυμος από την υπηρεσία ετούτη προς Αυτόν, θα καταντήσεις ένας ευτελής δούλος σε ανίσχυρα όντα. Αν στηριχθείς στο εγώ σου και στη δική σου δύναμη και εγκαταλείποντας τη στήριξη στο Θεό και την παράκληση, παρεκτραπείς στην υπερηφάνεια και την καυχησιολογία, τότε θα ξεπέσεις πιο χαμηλά από ένα μυρμήγκι ή μια μέλισσα όσον αφορά την αρετή και τη δημιουργία, και θα καταντήσεις ασθενέστερος από μια αράχνη ή μια μύγα. Θα καταντήσεις βαρύτερος ενός βουνού όσον αφορά την κακία και την καταστροφή, και πιο επιβλαβής από μια λοιμώδη νόσο.

Ναι, Ω άνθρωπε! Έχεις δυο όψεις: η μια είναι αυτή της δημιουργίας, του καλού, των (ορθών) ενεργειών και της θετικότητος. Η άλλη είναι η όψη της καταστροφής της μη ύπαρξης, του κακού, της αρνητικότητας και της αδράνειας.

Όσον αφορά την πρώτη όψη, είσαι χαμηλότερα από μια μέλισσα ή ένα σπουργίτι, και ασθενέστερος από μια αράχνη ή μια μύγα. Ενώ όσον αφορά τη δεύτερη όψη ξεπερνάς τα όρη, τη γη και τα επουράνια. «παίρνεις την ευθύνη ενός βάρους μπροστά στο οποίο εξέφρασαν την ανικανότητά τους και από το οποίο έκαναν πίσω, και αναλαμβάνεις μια σφαίρα δράσης πιο εκτενή και πιο τεράστια από αυτά. Διότι όταν δημιουργείς και πράττεις το καλό, δύνασαι να πράξεις κατά αυτόν τον τρόπο μόνο μέχρι του σημείου της δικής σου ισχύος και δύναμης και στο βαθμό που μπορεί να φθάσει το χέρι σου. Αλλά όταν διαπράττεις το κακό και την καταστροφή, τότε η κακία σου κατανικά και η καταστροφή απλώνει.