Το να οργώσουμε ένα χωράφι είναι σαν να κτυπούμε στη θύρα του θησαυροφυλακίου του ελέους. Μια και το είδος αυτό της ενεργούς παράκλησης απευθύνεται προς το Ένα Απόλυτα Γενναιόδωρο Όνομα και τίτλο, γίνεται αποδεκτό στη μεγάλη πλειονότητα των υποθέσεων.

Το δεύτερο είδος είναι να προσφέρουμε παρακλήσεις με τη γλώσσα και την καρδιά. Είναι το να επιζητούμε συγκεκριμένες επιθυμίες που το χέρι δεν μπορεί να φθάσει. Η πιο σημαντική πλευρά του ζητήματος, ο πιο υπέροχος στόχος, ο γλυκύτερος καρπός της παράκλησης αυτής είναι ο εξής: «Εκείνος που προσφέρει τις παρακλήσεις γνωρίζει ότι υπάρχει Κάποιος ο Οποίος ακούει τις επιθυμίες της καρδιάς του, του Οποίου το χέρι μπορεί να φθάσει όλα τα πράγματα, ο Οποίος μπορεί να πραγματοποιήσει καθένα από τους πόθους του, ο Οποίος σπλαχνίζεται την ανικανότητά του και ικανοποιεί την ένδειά του».

Και έτσι, Ω ανίκανε, ενδεή άνθρωπε! Μην παραμελείς ένα μέσο όπως η παράκληση, το οποίο είναι το κλειδί στο θησαυροφυλάκιο του ελέους και μια ακατάβλητη δύναμη. Προσκολλήσου σε αυτή! Ανέβα στις ψηλότερες κορφές της ανθρωπότητος! Περιέλαβε στις παρακλήσεις σου αυτούς (που ανήκουν) σε ολόκληρο το σύμπαν, σαν ένας βασιλιάς! Πες, «Από Εσένα μόνο ζητούμε εμείς βοήθεια»7 σαν υπηρέτης και εκπρόσωπος που αντιπροσωπεύει ολάκερο το σύμπαν! Γίνε ένα με το Πιο Έξοχο Πρότυπο της δημιουργίας!