Ο άνθρωπος έχει ανάγκη τις περισσότερες από τις ποικιλίες των όντων στο σύμπαν και συνδέεται μαζί τους. Οι ανάγκες του απλώνονται απ’ άκρου σ’ άκρου σε κάθε μέρος του κόσμου και οι επιθυμίες του επεκτείνονται στην αιωνιότητα. Όπως ακριβώς θέλει ένα λουλούδι, έτσι ακριβώς θέλει την άνοιξη. Όπως ακριβώς επιθυμεί ένα κήπο, έτσι ακόμη επιθυμεί τον παντοτινό Παράδεισο. Όπως ακριβώς λαχταρά να δει ένα φίλο, έτσι λαχταρά να δει τον Πανιπερικαλλή Θεό της Δόξης. Όπως ακριβώς για να επισκεφθεί έναν που αγαπά, ο οποίος ζει σε κάποιο άλλο μέρος, έχει ανάγκη να του ανοιχθεί η πόρτα του αγαπημένου του, έτσι ακριβώς για να επισκεφθεί το ενενήντα εννέα τοις εκατό των φίλων του οι οποίοι έχουν ταξιδέψει στον ενδιάμεσο κόσμο και να σωθεί έτσι από τον αιώνιο χωρισμό, αναγκάζεται να ζητήσει καταφύγιο στην αυλή του Ενός Απόλυτα Δυνατού Θεού ο Οποίος θα κλείσει την πόρτα αυτού του αχανούς κόσμου και θα ανοίξει την πόρτα της μέλλουσας ζωής, η οποία είναι μια έκθεση θαυμάτων, και θα εξαλείψει αυτόν τον κόσμο και θα εγκαταστήσει τη μέλλουσα ζωή στη θέση του.

Έτσι για τον άνθρωπο που είναι σε αυτή τη θέση το μόνο Αληθινό Αντικείμενο Λατρείας θα είναι Ένας, στο χέρι του Οποίου βρίσκονται τα ηνία όλων των πραγμάτων, με τον Οποίο βρίσκονται τα θησαυροφυλάκια όλων των πραγμάτων, ο Οποίος βλέπει τα πράγματα όλα, και είναι πανταχού παρόν, ο Οποίος βρίσκεται πέρα από το διάστημα, απαλλαγμένος ανικανότητος, χωρίς ψεγάδι, και υπεράνω κάθε ατέλειας. ένας Παντοδύναμος Θεός της Δόξης, ένας Πανοικτίρμονας Θεός του Κάλλους, ένας Πάνσοφος Θεός της Τελειότητος.