Έτσι, το να καθιστούμε τις ανώτερες οξυδερκείς λειτουργίες υπεξουσίες στη ψυχή και το ίδιον μας θέλημα και να τις αναγκάζουμε να ξεχνούν τα θεμελιώδη τους καθήκοντα είναι σίγουρα παρακμή και όχι πρόοδος. Μπορείτε να ερμηνεύσετε τα υπόλοιπα για τους εαυτούς σας.

Όσον αφορά τις πράξεις και τα έργα και τον κόπο του ο άνθρωπος είναι ένα ζώο ασθενές, ένα ανίκανο ον. Το μέγεθος δύναμης του ελέγχου και της ιδιοκτησίας του από την άποψη αυτή είναι τόσο περιορισμένο που δεν είναι μεγαλύτερο από όσο μπορεί το χέρι του να φθάσει. Τα οικιακά ζώα, ακόμη, τα ηνία των οποίων έχουν δοθεί στον άνθρωπο, έχουν λάβει το καθένα μερίδιο της αδυναμίας, της ανικανότητας και της οκνηρίας του, έτσι ώστε εάν συγκριθούν με τα άγρια ταίρια τους, μια μεγάλη διαφορά είναι έκδηλη. [Όπως οι οικιακές γίδες και τα γελάδια, και οι αγριόγιδες και τα βουβάλια]. Αλλά όσον αφορά την παθητικότητα, την παραδοχή, την παράκληση και την επίκληση, ο άνθρωπος είναι ένας τιμημένος ταξιδιώτης σε αυτόν τον ξενώνα του κόσμου. Είναι ο φιλοξενούμενος Ενός Θεού τόσο γενναιόδωρου ώστε ατέλειωτα θησαυροφυλάκια ελέους έχουν ανοιχθεί σε αυτόν και αναρίθμητα μοναδικά όντα και υπηρέτες έχουν καθυποταγεί σε αυτόν.

Και μια σφαίρα δράσης τόσο μεγάλη έχει ετοιμαστεί για τη ψυχαγωγία, αναψυχή και όφελος του φιλοξενούμενου αυτού που η μισή της διάμετρος είναι τόσο μακριά και πλατιά όσο μπορεί να απλώσει η φαντασία.