وقتي حقيقت اينست ورسايل نور حقيقت مذكور را با قاطعيت ومثل روز روشن ثابت واز بيست سال بدينس وعناد سر كشان را در هم شكسته وبه ايمان وا داشته است. پس ما نيز بايد راه ايمان واستقامت را بپيمائيم, راه امن وآساني كه به نفع دنيا, آينده, اخرت, وطن وملت ما است وبراي رسيدن به اين هدف اوقات فارغ خود را به جاي سپري نمودن در وهم وخيال به تلاوت سوره هايي كه از قرآن ياد داريم صرف كنيم ومعناي آنرا از برادراني كه ياد دارند بياموزيم وقضائي نماز هاي فوت شده رابه جاي آورده واز خوي وخصلت يكديگر استفاده كنيم واين زندان را به باغچه زيبائي تبديل نمايم تا نهالهاي سر سبز وخرم از آن برويد, وبا پايبندي به اعمال صالحه بكوشيم تا مسئولين زندان در نقش استاد ورهنما در مدرسه يوسفيه به تربيت زندانيان پرداخته شايسته نعمتهاي جنت بگردانند وبا دلسوزي نظارت نمايند, نه اينكه شكنجه گران اژدها صفتي بر سر قاتلان وجنايتكاران باشند.