حتماً پاسخ مي داد
لحظه يي است كه با پي بردن بر عجز وناتواني خود, از ترس سيلي مشفقانه مادرم به آغوش پر شفقت ا وپناه ببرم حال آنكه شفقت تمام مادران فقط تراوشي است از تجلي رحمت الهي
به همين خاطر است كه انسانهاي كامل، در عجز وخوف خدا چنان لذتي احساس نمودند كه به شدت از حول وقوتشان تبري جسته عاجزانه به خداوند پناه بردند واين عجز وخوف را شفاعت گر خود قرار دادند
اما داروي ديگر عبارتست از طلب ودعا سپس شكر وقناعت بر عطا واعتماد بر رحمت رزاق رحيم
آيا چنين است؟
بله، اگر شخصي نزد چنان مرد سخاوتمندي مهمان شد كه روي زمين را همچون سفره پر از نعمت فرش كرده وبهار را همچون دسته گل زيبائي در كنار آن سفره رنگين نهاد، حتي روي سفره را با آن آذين بخشيد، شخصي كه مهمان چنين ذات سخاوتمند وكريم شد، آيا فقر ونياز مهمان بر ا وسنگين تمام خواهد شد؟ بلكه فقر ونيازش به پروردگار، اشتهاي ا ورا به خوردن نعمتها مي افزايد لذا از فقر استفاده زياد مي كند، مثل كسيكه اشتها داشته باشد زياد مي خورد سبب افتخار ومباهات انسانهاي كامل بر فقر در همينجا نهفته است (مبادا هدف ما را از فقر چيز ديگري برداشت كني، هدف احساس فقر ونياز بر الله وعذر وزاري بر درگاه اوست, نه خويش را نيازمند مردم نشان داده وضعيت گدايي بر خود گرفتن)
اما آن بليط ومدرك، عبارت است از اداي فرايض ودر پيشاپيش آن پنج وقت نماز ودوري از كبائر
آيا چنين است؟
بله, به اتفاق تمام اهل اختصاص ومشاهده وتمام اهل ذوق وكشف، در راه دور ودراز وتاريك ابدالآباد, زاد وتوشه، روشنايي وبراق را فقط با اطاعت از اوامر واجتناب از نواهي آن ميتوان بدست آورد, ورنه فن وفلسفه, صنعت وحكمت در آن راه، دردي را دوا نمي كند, روشنائي آنها تا درب قبر است
پس اي نفس تنبلم!