موازنه هاي ايمان وكفر | موازنه هاي ايمان وكفر | 47
(1-198)

باسمه سبحانه
وان من شىء الا يسج بحمده
السلام عليكم ورحمه الله وبركاته ابداً دائما
اي برادران ديني واي دوستان زندانيم !
به قلبم اخطار شد تا حقيقتي را برايتان بيان كنم كه شمارا از عذاب دنيا وآخرت نجات مي دهد. وآن از اين قرار است:
فرض كنيد: شخصي برادر ويا خويشاوندكسي را كشته باشد, چنين قتل ناشي از دقيقه اي لذت انتقام سبب مي شود تا مليونها دقيقه عذاب قلبي وهم عذاب زندان را متحمل شود. در عين حال خويشاوندان مقتول نيز در صدد انتقام اند كه در مقابل آن, از ترس دشمن لذت زندگي وخوشبختي عمرشان را از دست مي دهند. در اين صورت هم از عذاب ترس وهم از عذاب كينه وبغض رنج مي برند. اين فقط يك راه حل دارد, وآن هم مصالحه ورفت وآمد است كه قرآن به آن امر مي كند ونيز حق وحقيقت, مصلحت وانسانيت مقتضي آن بوده واسلام به آن تشويق مي كند.
آري, حقيقت ومصلحت در صلح است. چون اجل يكي وتغيير نا پذير است ومقتول نيز عمرش به آخر رسيده بود بيش از اين در قيد حيات نمي ماند وقاتل نيز وسيله شده است به تحقق قضاي الهي.
اگر ارتباط وتفاهم ايجاد نشود هر د وطرف دايماً عذاب ترس وانتقام را خواهند كشيد, به همين دليل است كه اسلام امر مي كند "نبايد يك مومن برادر مومنش را زياد تر از سه روز ترك كند"
اگر انگيزه قتل عداوت ويا كينه وغرض نبوده بلكه منافقي آتش آن فتنه را افروخته باشد اقدام فوري جهت آشتي وتفاهم ضروري است, ورنه آن مصيبت جزئي بزرگ مي شود وگسترش مي يابد.

صدا موجود نیست