مثلاً : طفل مريضي دكتر را صدا مي كند
ببينند جناب دكتر !
دكتر : بلي چه ميخواهي ؟
طفل : اين دارورا برايم بده !
در اينصورت دكتر , يا عين خواسته اش را اجرا مي كند , يا با در نظر داشت حالتش داروي بهتر از آنرا برايش تجويز مي نمايد ويا با درك اضرار دار وچيزي برايش نمي دهد
لذا چون پروردگار (ولله المثل الاعلي) حاكم متطلق حاضر وناظر است, به دعاي بنده اش جواب مي دهد وبا حضور واجابت دعايش, سختي وحشت وبي كسي را به انسيت تبديل مي كند پروردگار متعال دعاي بنده اش را اجابت كرده بنا بر اقتضــاي حكمت ربانيه اش, يـــا عين خواسته اش را ويا بهتر از آنرا به ا ومي دهد , يا چيزي برايش نمي دهد , اين امر به اقتضاي حكمت ربانيه بستگي دارد نه بر خواهشات نفساني وهوسكارانه انسان
ونيز دعا نوعي عبوديت است , ثمرات عبوديت اخروي است , اما مقاصد دنيوي عبارتند از " وقت هاي " اين نوع دعا وعبادت , اين مقاصد اهداف نهايي نيستند ‌
مثلاً : نماز ودعاي طلب باران " استسقا"‌ يك عبادت است , وخشكسالي وقت آن ورنه اين عبادت ودعا براي آوردن باران نيست اگر صرفاً به همين نيت باشد , آن عبادت سزاوار اجابت شود , چون از روي اخلاص بعمل نمي آيد
طوري كه غروب آفتاب وقت نماز مغرب است, همچنان خورشيد گرفتگي وماه گرفتگي عبارتند از وقت د وعبادت مخصوص بنا مهاي نماز كسوف وخسوف, يعني به مناسبت زير نقاب قرار گرفتن آيات نوراني شب وروز كه عظمت الهي را اعلان مي كنند , پروردگار متعال در آنوقت بندگانش را به نوعي عبادت فرا مي خواند والا آن نماز بخاطر بر طرف شدن خسوف وكسوفي نيست كه بر چيده شدن وتداوم آن طبق محاسبه منجمين مي باشد