یازد همین د رما ن:

ای رفیق بیما رو نا شکیبا یم ! بیما ری برا یت ؛ با شروع د رد و رنجش، خا تمه شیرین لذ ت آ فرین معنوی وروحی را هم به همراه دارد. ا زا مروز نه، بلکه ا ز همین الان بیما ری ا زتن تو د ا من برچیند ود رد والم فروکش کند ، خوشحال خوا هی شد .پس ا گر، د رد نبا شدغم هم نخوا هد بود. تصورا ت ا شتباه، به رخنه ا وها م د روجود ت مجوز صا د رکرده ونا شکیبا یی را د رنوبوجود آ ورد ا ست. لذ ا وقتی ما د یت بیما ری ا ز وجودت دا من برمی چیند، د رد و رنج نیزبا آ ن عرصه تن را خا لی کرده، بجای بیما ری ثوا ب وبجای د رد ورنج لذ ت شادی ا فرین جای گزین میشود. به نفع توا ست که نقد اً به سروروشادی به چسبی ، چون فکربیما ربوجود آ ورنده د رد ورنج و ت الم ونا شکیبا یی ا ست وا ین، هما نا د یوا نگی محض ا ست.آ ینده نرسیده برای چه فکر را مکد ر می کنی. آ ینده را ا زالان ا رزیاب ی نکن؛ د ر روزی مجهول، بیما ری معلوم ومستهلا ک شونده را به ضرب توهم ازبین برد ن، تالم بوجود میآ ورد وناشکیبایی را سبب می شود ، هیچی را سه با ر بزرگ کرد ن ، مگر عین د یوا نگی نیست؟
ما د ا میکه؛ بیما ری های ما ضی با سروربه ختم خوش منتهی گشته . لذ ا زین پس، ژما ن گذ را، بیما ری گذ را ود رد ورنج نیز گذ را خواهد بود. پس تو نبز؛ نیروی خدا د ا دی الله تعا لی را چپ ورا ست بی مهبا خرج نکن، ا ز همین الان د رد و رنج را به کنا ری به گذ ا ر و بگو" یا صبور" ومقا ومت پیشه گیر