دستا ورد بیست و پنجم | دستا ورد بیست و پنجم | 12
(1-31)
دهمین د رما ن :

ای بیما ر، کنجکا ویت نا بجا ست ! تو به تد ا وم بیما ریت کنجکا وشده ای ، د ر صورتی که کنجکا وی نا بجا یت باعث سنگین ترشد ن و سختی بیما ریت شده ا ست. ا گرخوا ها ن سبک شد ن ، بیما ریت هستی ، ا ز کنجکا وی د رباره علل بیماری د ست برد ا ر. یا به عبارت صحیح تر؛ به فواید، ثوا ب و کسب سریع سلا متی خود ا ند یشه ورزی کن. ا زکنجکا وی د ربا ره علل بیما ری د ست به شوروتبر عقل را بر ریشه بیما ری فرود آ ر.
آ ری ، کنجکا وی د رد بیما ری را د وبرا برمی کند. کنجکا وی ؛ برای بیما ری ما دی ، زیر بنای معنوی آ ما ده می کند تا ا ینکه بیماری ما دی بر ا ین سا ختا رسترک بنای رفیع خود را ا نشا نما ید، ا گر با تسلیم ورضا، حکمت بیما ری د رک شده و کنجکا وی ا ز سیاه تخته
مغز پا ک گرد د، ریشه اصلی آ ن بیماری نیز کنده شده ؛ بیما ری تسکین یا فته و ا ز تن رخت بر می بند د. توجه دا شته با شیم که ، یک ا وها م وکنجکا وی نا بجا د رد خفیفی را به بیماری سنگین وعمیق تبد یل می کند. وبا قطع ا وها م وکنجکا وی نا بجا 99 د رصد بیما ری ا ز تن رخت بر می بند د.
کنجکا وی ؛ د رعین ا ینکه بیما ری را سخت تروسنگین ترمی کند، حکمت الهی را زیرا تها م قرا رد ا د ه، رحمت الهی زیرمهمیزا نتقا د گرفته ، ا ز خالق رحمان شا کی شده ، سیلی بربنا گوش بیما ر فرود آ ورده وبیما ری را با زهم شد ید تر می کند. آ ری؛ همچنا نکه شکر وفور نعمت را سبب میشود، شا کی شد ن هم مسبب ا وج گیری وشد ت بیما ری خواهد شد.
با ید بد ا نیم که کنجکا وی خود نوعی بیما ری ا ست. د رمان آ نهم برجسته کرد ن مفاهیم معنوی بیما ری است. زما نی که حکمت بیماری را د رک کردی؛ آ ن را همچون مرهمی برروی زخم کنجکا وی قرا رده ، به جای آخ ووای برا و بخند ومسخره ا ش به کن ، بجای کلمه " وا ا سفا" جمله " الحمد الله الا کل حال" را بر زبا ن جا ری سا ز
صدا موجود نیست