نهمین د رما ن :

ای بیما ری که خا لق خود را میشنا سی ! ا لم، وحشت و ترس ا ز ا مرا ض، بعضا د ست مایه و راهگشا ی مرگ بیما را ن وحشت زده میشود. مرگ ، با ظاهر وحشت ا نگیز خود، غفلنی د ر نها د ا یجا د می کند که، بد ا ن وسیله بیما ریها، د رد نا ک و ترسنا ک جلوه گر نمایند:
اولا ؛ با ا یما ن قطعی بد ا ن که، ا جل مقد را ست وتغیربرد ا رنیست. بود ند بیما را نی که بالای سرش منتظرا ن مویه ها سرد ا د ند ولی آ ن بیما ر گرفتا ر با عا فیت ا ز رختخوا ب بیما ری شفا یا فته وبلند شده وسل امتی خود را بد ست آ ورده وبه زند گی ا د ا مه د ا د. ولی گریا ن های بالای سر وی به آ نی باده مرگ را سرکشیده و به رحمت حق پیوسته ا ند.
ثانیاً ؛ مرگ ، آ نچنا ن که به ظاهرش نما یا ن ا ست ، چند ا ن هم د هشت ا نگیز نیست. ا کثر رسا له با تا ثیرگرفتن ا زا شعه های نورانی قرآ ن، با قطعیت و بد ون شک وشبهه، مرگ را برای اهل ا یما ن، رها یی ا ز وظا یف سنگین ا ین د نیا یی د ا نسته ا ند. ا ز د گر سوی میتوان که مرگ را را حت با شی ازپی آ موزش وپرورش وا متحا ن سنگین عبود یت آ میز ا ین د نیا یی قلمد ا د کرد. و نیز مرگ د ری ا ست برای عبوربه د نیای د یگری که د رآ ن مکا ن میتوا ن77 پشت خود را ملا قا ت کرد.هم مکا نیزمی ا ست که با آ ن میتوا ن به محل زند گی ا بدی د رجهت ا سکا ن سعا د ت آ میز نا یل گشت. نیزمجوز عبوری ؛ برای خروج ا ز زند ا ن د نیای ما دی وورود به بوستا ن جنا ت ا ست، که شرف صدور یا فته ا ست. ضمناً ا ز فضل پرورد گا ر فا ضل، مرگ د ری ا ست که ا نسا ن برای مشا هد ه اعما ل خود د رد نیای ما دی ، د رپشت آ ن به نوبت ا نتظا را یستا ده ا ست. بطوریکه میبینیم ا ینست حقیقت مرگ که بد ا نها ا شا ره رفت، بنا برا ین به مرگ نبا ید به عنوان مکا نیزم د هشت ، بلکه بعنوا ن وسیله رحمت وسعا د ت به آ ن نگا ه کرده وآ نرا تجزیه وتحلیل نمود.
د را ین جا لازم ا ست به نکته مهمی ا شا ره شود که، ترس بعضی ا زوا رستگا ن الهی ا زمقوله مرگ، ترس ا زصورت د هشتنا ک مرگ نبوده، بلکه د ررا ستای تد ا وم اعمال خیرد ر ا ین دنیا وکسب فیض ثواب بیشترا ز ا نجا م اعمال نیک ا ست.
بد ین ترتیب مشاهده می شود که ، مرگ برای ا هل ا یما ن با ب رحمت ا ست وبرای نا د ا نا ن پرتگاه تا ریک ا بدی به حسا ب می آ ید