ششمین د رما ن ( ها مش) :
ای د وستی که مضطرب ا ز د ست د ا د ن لحظات شا دی آ ورا ین د نیا هستی! ا گر زند گی ا ین د نیا موقتی نبود ود ر طی طریق ما ن مرگ به ا نتظا رما ن نا یستا ده بود وبا د های فرا ق وزوا ل نمی ورزید ند وزمستا ن معنوی مستقبل با بوران وسرمای مصیبت ا فزا یش وجود ند ا شت، منهم با تو به حا ل نزا رت مویه سر مید ا د م. ا ینک که حال روزما ن چنین ا ست و د فعتاً خواهند گفت: " بفرما نوبتت رسید" و آ ن زما ن فریا د رسی نخوا هیم د ا شت. پس قبل از ا ینکه مرگ ما را ازا ین جا یگه طنا زبیرونما ن کند، ما هم د م را غنیمت شمرده وبیما ری را تذ کری به حساب آ ورده وآ ن طناز را به د و جو برسربا زا ر به حراج به گذ ا ریم. قبل ا زاینکه ا وما را به ترک وا د ا ر کند ما ا ورا ترک کنیم.
آ ری ؛ بیما ری معنویا ت را د ر ما زنده کرده وچنین خطاب می کند: " وجود توا ز سنگ وآ هن سا خته نشده . بلکه با ترکیبی ا زموا د و عناصر ضربه پذ یر وتجزیه پذ یر به وجود آ مده ا ست. غرور را ول کرده ، حقیری خود را دریا ب. مالک ملک را شنا سایی کن، وظیفه را درک کن ، برای ا نجا م چه اعمالی به ا ین د نیا قد م نهاده ای." این جنین است، زمزمه اخطار آ میز د ل به گوش!
ما د ا میکه لذ ت د نیای طنا زمد ا وم نیست؛ آ ن لذ ت نا مشروع ، گذ را ، پر ازا ضطرا ب وگناه آ لود ا ست. د را ز کف رفتن ا ین نسق لذ ت ، بیما ری را مقصر نگیر ومویه سر نده ؛ بلکه به عکس؛ د ر ا ین بیما ری، را ستا ، جهت معنوی وثوا ب ا خروی آ نرا د ر یا ب وسعی پیشه گیر تا ا زآ ن تلمذ کنی.
________________________________________________________________________________________
هامش : ا ین دستا ورد به صورت فطری کسب گرد ید وبرای د رما ن ششم د و با رموضوع قلمی گرد ید. برای ا ینکه تلمذ فطری آ سیبی نبیند ، بد ون ویرا یش، بر ا ین سطور با قی گذا شتیم، زیرا ممکن ا ست د ر ا ین سری نهفته با شد.