هفتمین د رما ن ـ5ـ

ای بیما ری که لذ ت سلا متی را ا ز کف رفته مید ا نی ! بیما ری تو نعمت ا لهی گونه سلامتی را فرا موش نکرده ، بلعکس آ ن لذ ت را مزمزه کرده و ا فزا یشش مید هد. زیرا ا گرنمود ها به صورت منفرد نمود ا ر شوند ، به تد ریج تا ثیرخود را ا زد ست خوا هند د ا د.
ا هل حقیقت بین مطفق القولند که: " اِ َنٌماَ الاَ شیَاء تعرَف ِبآضدآ ِدهآ " یعنی " کل ا شیا د رهستی با ضد خود شنا خته میشود." تا ریکی
بد ون روشنا یی نا شناخته ما نده وحزن ا فزا خوا هد بود. سرما نبا شد گرما بد ون مفهوم با قی ما نده ولذ ت آ فرین نخواهد بود. گرسنگی نبا شد لذ ت سیری د رک نمی گرد د. حرا رت معده خودی نشا ن ند هد خورد ن آ ب گوا را وفرح ا فزای جسم نخواهد شد. علت نبا شد عافیت لذ ت بخش نیست. بیما ری نبا شد ا رزش سل امتی را نمی فهمیم.( قد رعا فیت کسی دا ند که به مصیبتی گرفتا رآ ید ـ مترجم)
حال که پد ید آ ورنده پیروزمند ا حسا س هرگونه ا حسا ن را به ما عنا یت فرموده وبا چشید ن ا نواع نعمت ها یش ما را به شکرش سوق داده ود را ین هستی بیکرآ نه ا ش ا نواع نعمات گونه گون را برای ما آ ما ده کرده تا آ نها را با خرد ورزی به شنا سیم و د را وج ا ین حرکت؛ خلقت ا نسا ن با تما می ابعا د، اعضا ومکا نیزم های پیچیده ا ش نشا نگرا ینست که ؛ پد ید آ ورنده پیروزمند همانگونه که سلامتی وعا فیت را به ما ا حسا ن فرموده ، بیما ری ها، نا هنجا ری ها و آلام را نیز به ما عنا یت کرد ه ا ست. حا ل سئوا ل می کنم:" ا گر به سرد رد یا د رد با زوان ویا درد معده د چا رنشده بودی ، آ یا لذ ت سلامتی سر، با زو و معده را د رک کرده وبا شا د ما نی د رونی ا ین نعما ت الهی را فهمیده و به آ ن د ا د ا ربزرگوا ر شا کر می بودی ؟ " ا لبته به یقین میتوا ن گفت که شکربما ند ، حتی ا زیا د آوری آ ن پد ید آ ورنده پیروزمند نیز غفلت میکردی ؛ با نا د ا نی آ ن سلا متی را د ر غفلت و حتی د ر سفا هت ونیزد ر راه هوا هوسها یت به با د فنا می سپردی .