بیست وسومین د رما ن :

ای بیما ر بی کس، غریب و بیچا ره! با ا ین بیما ریت که با بی کسی وغربت هم زما ن گشته ، قسی ترین قلبها را به د رد آ ورده ونظر شفقت ا ورا جلب می نما یی ، ولی مید ا نی شروع هر سوره قرآ نی با نا م نا می” بخشنده مهربا نی" آ غار، وا وخود را با ا ین صفا ت معرفی میکند، وی با آغوشی پر ا زشفقت ، تما می ما د را ن را باعشق شفیقا نه برای کود کا نشان، عشق ورزا نید ن را یا د می دهد ، وا ول هرسال را با جلوه های رحما نی خود روی زمین را با نعمت ها یش پرمی کند تا نمونه ای ا ز بهشت ا بدی را به ما نشان دهد، و با تما م محا سنی که ا یما ن د ا رد، تو را به خلا قیت خالق یکتا آ شنا می کند، تا تو، با شنا خت کا مل ا ز نظر لطفش با زبا ن عجزا نه به د رگاه وی روی آ ورده وا ز وی نیا ز صحت طلب کنی، که البته ، بااین وضع بی کسی وغریبا نه ات، ا رزشمند ترین ا رزشها را که هما نا جلب نظر لطف کبریا ئی وی با شد ا ز تو د ریغ نخواهد کرد، وآ نرا بد ست خواهی آ ورد.
ما د ا می که وا جب الوجود ا ست، ترا تیمار خواهد کرد، ونیا زت را بر آ ورده می سا زد. د را صل ا گرعنا یت د ا شته با شی، آ نکه د ر تنها یی وغربت ا ست ، آ ن وجود مبا رک ا ست. که با ا یما ن و تسلیم شد ن به ا و، به وی منسوب شده و مهمترین مقوله را که ا نتسا ب به حق رحما ن ا ست ، کسب کرده ای

بیست و چها رمین د رما ن :
ای پرستا ری که ا زکود کا ن معصوم وبیما رونیزا ز پیرمردا ن وپیرزنا نی که د رحکم کود کی به بیما ری مبتلا شده ا ند را، پرستاری می کنی!
پیش روی شما ا مکا نا ت سود آ ورترین تجا رت، یعنی تجا رت ا خروی گذ ا شته شده ا ست. با شوق و رغبت ا ز ا ین تجا رت که ، نها یت سود را د ا رد ، بهره برد ا ری کن!