بیستمین د رما ن :

ای بیما ری که د رجستجوی علاج یرای بیما ری خود هستی: بد آ نکه بیما ری د ونوع ا ست ، یکی حقیقی ود یگری موهومی ا ست. برای علاج بیما ری حقیقی، شا فی ذ والجلا ل، د رد ا روخا نه کبرا یش که جای جای د ره و تپه ها ی کره ا رض می با شد، برای هر مرضی د ا روی آ نرا ا نبا رکرده ا ست. آ ن بیما ری ها د ا روی خا ص خود را د ا رد. لذ ا د رهر د ره و تپه ای د ا روی خا صی را
قرا رد ا ده ا ست و برا ی مد ا وای بیما ری، جمع کرد ن ومصرف کرد ن آ ن د ا رو های خاص مشروع ا ست؛ فقط با ید بدا نیم تا ثیر دا رو وشفای بیما ر، د ست خد ا وند رحما ن ا ست. هما نطوری که بیما ری را د ا ده ، شفای آ نرا هم خواهد د ا د.
توصیه د کترهای متد ین وحا ذ ق را به گوش هوش گرفتن، مهمترین د ا رو ا ست. چونکه ا کثر بیما ری ها ا ز، سوء ا ستعما ل ها، نا پرهیزی ها، ا صرا فها، خطا ها، عد م د قت و بالاخره ا زنا د ا نی ها بوجود میآ ید. ا لبته، د کتر متد ین، د ر مد ا رمشروع ومعلومی بیمار را نصیحت کرده وتوصیه های خود را با زگومی کند. بیما ررا تسلی د ا ده وا ز سوء استعما ل ها و ا صرا ف منع می کند. مرض بیمار نیز د ر ا ثر آ ن توصیه و تسلی ها فروکش کرده ، د رد و رنج آ را م گرفته وسلا متی د وبا ره با ز می گرد د.
ا ما معالجه ا مرا ض شد ید وسنگین وسخت، بااهمیت ند ا د ن به آ ن ومهم نه شمرد ن بیما ری تسکین می با بد. زیرا هر چقـد ر به آ ن اهمیت د هی بیما ری شد ید تر شده ، بزرگ شده وبه قول معرف با د می کند.[ لی لی به لا لاش نه گذ ا رـ مترجم]
چنا نچه ا ز د ر بی توجهی د ر بیا یی خفیف تر شده وآ را م می گیرد. هما نطوریکه به زنبورها توجه کنی به شد ت به توحمله می کند ، ا ما ا گر بی توجه با شی پرا کنده میشوند، ویا به مثا ل د یگری ، د ر تا ریکی شب ا وها م گونه با چشم، ریسما نی آ ویزان را می بینیی هر چه بیشتر توچه کنی ریسما ن کلفت تر و بلند تر خواهد شد و حتی ا گر زیا د توجه کنی آ نرا ما ری عظیم چثه د یده وهمچون د یوا نگا ن ا ز آ ن فرا ر خواهی کرد.ولی ا گر کم توجه با شی ا وهمان ریسمان با قی ما نده وحتی به ا وها م خود خوا هی خند ید.
آ ری، بیما ری سنگین نیز ا گر ا د ا مه د ا شته با شد، حالت فورا نی به خود می گیرد. د را نسا نهای ا وها م پرست وعصبی ، بیما ری
وضعیت دشوا ری به خود میگیرد، تغا ررا طیا ره می کند، وقوای روا نی ا ش را به هم می ریزد. بیما را نی که با ا ین وضعیت د ست به گریبا ن هستند ، ا گر به گیر د کترهای قلا بی بی رحم ومروت و یا د کترهای پولکی بیا فتند، مرضشا ن به وخا مت گرا یش پید ا می کند. ا گر مریض ثروتمند با شد پولش هد ر میرود و ا گر بی چیز با شد سلامتی ا ش ا زبین خواهد رفت،