بیست ویکمین د رما ن :

ای برا د ر بیما رم! بیما ری توهمراه د رد ورنج ما دی ا ست. فقط محو کننده، ا ین د رد ورنج ما دی توسط یک لذ ت معنوی که ترا ا ا ا حا طه می کند، ا مکا ن پذ یر می شود. چنا نچه، پد روما د رشما د رحال حیا ت هستند، با منسوبین د ر کما ل رفعت، با جمع شد ن د ر ا طرا ف شما، روزهای فرا موش شده گذ شته را با تما م لذ ا یذ و شا دی آ فرینی ها یش د ر ذ هن شما زنده خوا هند کرد. همراه مشا هده آ ن قیا فه های مسرت بخش و شا د ؛ د وستی های گم شده د ورا ن بچگی با جا ذ به خود ا ز پشت پرده خفا بیرون آ مده ود را طرا ف تو زنده شده و خوا هند پلکید، و سبب تخفیف بیما ری خوا هند شد.البته هرچند که د رد و رنج بیما ری تو برای آ نا ن خوش آ یند نخوا هد بود.
تو که ـ د رروزهای سخت ـ با د ل وجا ن وخلا ص ومخلص د ر خد مت آ نا ن قرا ر گرفته بودی ، د ر د ورا ن بیما ری تو نیزآ نا ن با مرحمت مخلصا نه د ر خد مت تو د رآ مد ند و جوا ب خد ا یشا ن را با کا ر خد ا یی پس د ا د ند.
با تکیه به نا زک د لی ا نسا نی وشفقت به همنوع، آ نا ن را به طرف خود جلب کردی، وا زعد م،عد ه ای منسوب ، یا ورود وست شفیق برای خود د ست وپا کردی.
بد ین وسیله، باا ین بیما ری، با ری ا زد وش توبرد ا شته شد وعلا وه برآ ن د رحال ا سترا حت هم تسلی یا فتی. حال د رمقا بل بیماری جزیی، د ستا ورد های لذ ت بخش وشفیقا نه ای دا ری ، که با ید شا کرآ نها با شی و ا ینها با ید ترا به ا برا زتشکرا ز خد ا سوق د هد