limî, hêm nebû. Bîlakîs bi îhtîmala quretî û xurûrê, dube ku bikeve zirarê. Sayet heq, bi destê xesmê wî, derkeve holê; ew çax, meseleyeke ku nizane, bêzirar, hîn dube û menfîetdar dube; ji xûrûra nefsê xelas dube.
Nexwe, heqperestê xwedî însaf, ji bo xatirê heqê, xatirê nefsa xwe diskîne. Ku destê xesmê xwe de, heqê bibîne, dîsa bi riza, qebûl dike û dube tereftar, memnûn dube.
Han, ehlê dîn, ehlê heqîqet, ehlê terîqet, ehlê îlmê ku evê dustûrê, ji xwe re bikin rehber, dê îxlasê qezenc bikin.
Û di wezîfeya xwe ya uxrewî de, muwafaq bibin. Û bi rehmeta îlahîye, ji evê bindestî û binketina fecî û dijwar, û ji evê musîbeta hazir, rizgar dibin.1