Beyan, dê her dem quwetê bidine nûrê, îxlasê, îmanê û dê nekevin çalên wusa.
Ey Gelî hevalên min ên di xizmeta Quranîye yê de! Sebebekî here bi bandor yê ji bo bi destxistin û hefezeya îxlasê, rabiteya mewtê ye.
Her çawa ew tistê ku îxlasê diskêne û meriv sewqê rîya û dunyayê dike, tûlê emel(hewes û xwestekên dûr û dirêj) e; her wuha ew tista ku rîyayê li ber çavan res dike û îxlasê bi dest dixe, rabiteya mewtê(jibîrnekirina mirinê) ye. Yanî meriv her tim bîne bîra xwe ku merivê bimire û bifikire ku dunya fanî ye û her wuha, ji desîse û defikên nefsê, xilas be.
Belê ehlê terîqet û ehlê heqîqetê, bi ewê dersa ku ji ayatên Qurana Hekîm yên wek
hildane; rabiteya mewtê, di seyr û sulûka xwe de, kirine esas; bi ewê rabitayê, tewehuma ebedî ya ku edemê tûlêemel e, îzale kirine. Ewana bi awakî farazî û xeyalî,difikirîn û xeyal dikin ku ew mirine, têne sustin, ewanadixin qebrê ; wusa pirî difikirîn ku nefsa emare/xerab, jiwê fikirîn û xeyal kirinê, xemnak û muteesir dube, dev jiwan emelên xweyên dirêj, hinekî berdide. Fayde yên evêrabitayê, pir zaf in. Çawa di vê hedîsê de, hatîye gotin,wek,