XALA EWIL: Pirseka muhim û muthîs:
Çima ehlê dunya, ehlê xeflet, hetta ehlê dalalet û ehlênîfaq, îttîfaqa bê reqabet pêk tînin; eshabê dîyanet û ehlê ilim û ehlê terîqetên ku ehlê heq û ehlê wîfaqê ne, çima bi reqabet, îxtîlaf dikin? Îttîfaqa ku heqê ehlê wîfaqê ye û xîlafa ku lazima ehlê nîfaqê ye; ji bo çi, ev heqa, çu wir û ew niheqîya, hate vir?
Elcewab; ji gelek sedemên evê hedîsa muthîsa elîm û fecî ya ku ehlê hamîyetê dide girîn; emê heft sedemên wê, beyan bikin.

YA PÊSÎ; Çawa ku îxtîlafa ehlê heq, ji niheqîyê nayê, her wusa jî, îttîfaqa ehlê xefletê jî, ji heqîqettarîyê nîne.
Bîlakîs, wezîfeya taife, cemaet û cemîyetên wek ehlê dunya û ehlê sîyaset û ehlê mekteb yên ku di tebeqeyên heyata civakî de, mesxûlê wazîfeke muayen û xizmetekî taybet in; kifse bûye û ji hev veqetîyane. Û ew ucreta wan ya pês ewê wezîfeyê ve, ya maddî ya di hêla maîsetê de û ucreta manewîya di hêla meqamperestî û san û serefa ku ji teref însanan ve tê dayin, eyan e û veqetyaye  (Hasîye).
Tevhevîyeke ku qasî niqas û gengesîyê derxîne, tune ye.
Lewma, ewana çiqas di meslegekî xirab de jî, herin; dikarin bi hev re îttîfaqê bikin.
-------------------------------------------------------------------------------------------
Hasîye; îxtar : Tewecuha însanan, nayê xwestin. Bereks, tê dayîn. Gava were dayîn jî, meriv pê kêfxwes nabe. Gava pê kêfxwes bû, îxlasê wunda dike, dikeve rîyayê. Tewecuha insana ya ku bi hewesa san û serefê jî, ucret û mukafat nîne. Bileks îtab û cezayeke ku ji ber bê îxlasîyê tê. Belê san û seref û tewecuha insana ya ku bi zerara îxlasa ku heyata emelê salih e, her çiqas heta derîyê qebrê lezzetekê dide; lê ji ber ku, li walî qebrê , dikeve tehrekî nexwes, ê wek ezabê qebrê; ne ku meriv hewes bikê, bereks divê ku meriv jê veciniqe û bireve. Ewên suhretperest û ketine dû san û serefê, xwelî li serê wan; gelo dibhisin? …