bizanibe ku, xala husn’u qebûl/qebula bas û tesîra xwes û destxistina meyl û teqdîra însanan, ew ezîfeya Xwedê Teala ye û di nav wazîfeya teblîxê de, nîne û lazim jî nîne û mukellefê bi wê yekê nîne; wuhareng, muwafaqê îxlasê dube. Ger wer nebe, îxlasê wunda dike.
SEDEMA DUDUYAN: Îttifaqa ehlê dalaletê, ji zîlleta wane; îxtîlafa ehlê hîdayetê, ji îzzeta wan e.
Yanî, ehlê dunya û ehlê dalaletê ku ehlê xefletê ne, ji ber ku, xwe nespêrtine heq û heqîqetê, zeîf û zelîl in. Ji er zîlletê,muhtacê bi destxistina quwetê ne. Ji ber vê îhtîyacê,xwe bi samîmane, hiske hisk, bi alîkarî û ttîfaqa ên dinan ve, digrin. Heta meslegê wan dalalet be jî, dîsa îttîfaqê muhafeze dikin. Herwekî, di wê niheqîyê de, heqperestîyekî;di ewê dalaletê de, îxlasekî; di wê bêdînîyê de,taassûbeke bêdînîyê û di ewê nîfaqê de, îfaqekê pêk tînin û muwafaq dibin. Lewra îxlaseke samîmî û ji dil, di serê debe jî, bê encam namîne. Belê bi xlasê, kê çi bixwaze, Xweda dide.(Hasîye)
Lêbelê ehlê hîdayet û dîyanet û ehlê îlm û terîqetê, ji ber ku pista xwe dane heq û heqîqetê û her yekî wan, ixwe di rêya heq de, tenê Rebbê xwe difikire û xwe dispêre Wî ûdiçe. Manen, izzeta wan a ku ji wî meslegê  tê, heye. Gava zeîftî hîs dikin, dêl însanan ve, xwe davêje Xwedayê xwe,hêvî û hewarê, ji Wî, dike û dixwaze.
Bi îxtîlafa mesreban ve, bi mesrebên zahîren muxalîfê xwe re, îhtîyaca xwe ya bi alîkarîyê, tam hîs nake,