7. Divê nefsa xwe û enanîyeta xwe,
8. Û îzzeta xwe ya ku bi xelet difikire,
9 . Û bi terka hîssîyata xwe ya bê qîmet û reqabetkarane ve,îxlasê qezenc dike, wezîfeya xwe, bi heqî, tîne cîh.(Hasîye)

SEDEMA SISÊYAN: Îxtîlafa ehlê heq, ne ji bêxîretî û zîlletê ye; û îtifaqa ehlê dalaletê, ne ji xîretkêsîya zêde ye.
Bîlakîs, îxtilafa ehlê hîdayetê, ji suîstimala xîretkêsîyê, camêrîyê ye; û îtifaqa ehlê dalaletê jî, ji acz û ze’fa ku ji bêxîretîyê, tê. Ew tista ku ehlê hîdayetê, ji camêrîyê, sewqê suîstimalê û herwuha reqabet û îxtilafê dike, ji hirsa sewab û bêqeneetî ya ku ji hêla axîretê de, xesletekî meqbûl tê hesêb, dertê. Yanî bi yên wek “ Evê sewabê ez qezenc kim. Evan însanan, ez îrsad bikim. Bila bi gotina min bikin...”, li hember kesê ku birayê wî yê heqîqî ye û bi rastî, muhtacê alîkarî û muhabbet û biratîya wî ye, dikeve wezîyeteke reqabetkarane. Bi gotinên wek “ Sagirtên min, çima diçin cem wî? Çima sagirtên min, qasî yê wî nîn in?”, enanîyeta wî, ji wir, firsetê dubîne; meyla hubbu cah/meqamperestî a ku xisletekî mezmûm/nerind e, dike;îxlasê diskîne, derîyê rîyayê vedike. Ha dermanê evê xetayê û evê birînê û evê nexwasîya dijwar, ev e ku;Riza Xwedê Teâlâ, bi îxlasê, bi dest dikeve; ne bi pirbû-
------------------------------------------------------------
 (Hasîye) Hetta çawa bi hedîsa sehîh, di axîrzemanê de, dîndarên heqîqî yên Îsewî, dê bi ehlê Quranê re îtifaq bikin û li hemberî zindiqaya ku dijminên wan yê musterek e, berxwe bidin; di evî zemanî de jî, ehlê dîyanet û ehlê heqîqetê, lazim e ku ne tenê bi yên hemdînên xwe, hem meslegên xwe , birayê xwe re îtifaqa samîmî bike; be’reks rûhanîyên heqîqîyên Xirîstîyan re jî, divê ku xalên sedemên îxtilafê ne, muwaqaten neke medarê niqas û nîzaê; û li hemberê dijminê wanê hevpar û musterek ên bêdîn ên mutecawîzên mulhîd,îtifaq bikin.