Û ew sahidî û ew delalet, wisan zahir e ku mirov dibêje qey sitêrk, kelîmeyên sehadetê yên asîmanên sahid in û delîlên nûranî ne ku bûne cismanî.
Hem sitêrkên li qada asîman jî, ên li behra wî, li fezaya wî, bi rewsa xwe ya wek neferên îte’etkar, kestî û sefîneyên muntezem, teyareyên entîke, lembeyên balkês, biriqîna selteneta ulûhiyeta Te nîsan didin. Û di seyareyên roja me ya ku ew bi xwe jî sitêrkek e ji ferdên wê artêsê ye û bi îkaz û nîsandana wezîfeyên xwe yên bo zemînê me, besek ji sitêrkên din ên ku hevalê wê rojê ne, li alemên axîretê dinihêrin û bê wezîfe nînin, bîlakîs rojên alemên baqî ne.
Ey Wacîb-ul Wucûd! Ey Wahidê Ehed! Ev sitêrkên xarîqe,ev rojên balkês, ev heyvan; di mulkê Te de, di asîmanên Te de, bi fermana Te û bi hêz û qudreta Te û bi îdare û tevdîra Te hatine tesxîrkirin û tenzîmkirin û tewzîfkirin.
Ew ecramên bilind hemû, tenê ji wî yek Xaliqê ku ewana xuliqandiye û dizivirîne û îdare dike re, tesbîh dikin, tekbîr didin, bi lîsanê hal “Subhanallah, Allahû ekber”dibêjin. Ez bi xwe jî, bi hemû tesbîhatên wan, Te teqdîs dikim.
Ey ewê ku ji ber sîddeta zuhûra xwe, xwe vesartiye! Û ey Qadirê Zulcelal ê ku ji ber ‘ezameta kibrîyaya xwe,nayê xuyan! Ey Qadirê Mutleq! Min bi dersa Qur-ana Te ya Hekîm û bi talîma Resûlê Te yê Ekrem Eleyhisselatû Wesselam fehm kir: Çawan ku asîman, sitêrk, ji hebûn û yekbûna Te re sahidiyê dikin; her wisan jî, atmosfer bi ewrên xwe û bi birûskên xwe û bi birq vedanên xwe û bi bayên xwe û bi baranên xwe, ji wehdet û wucûba wucûda Te re, sahidiyê dikin.
Belê, ewrê bêcan, bêhis, ewê barana ava heyatê, ku disîne hewara wan candarên muhtac, ancax bi saya rehmet û