Belê, li rûyê zemîn tew yek guherînek; di dar û heywanatên wê de, her sal qet tu guherîneke- nola guhertina kincan, çi cuz’î çi kullî be- tune ye ku bi întîzama xwe, ji wucûd û wehdeta Te re îsaretê neke. Hem tew yek heywanek tune ku bi rizqê xwe yê ku li gorî dereceya pêdivî û zeîfîya wî, bi awayekî rehîmane tê dayin û bi awayekî hekîmane,dayina wan cîhazên wî yên ku ji bo jiyîna wî ku pêdiviya wî pê heye, ji hebûn û yekbûna Te re, sahidiya xwe ne be.
Hem, jê yek hebek nabatat û heywanatên ku di her biharê de, li ber çavê me têne îcadkirin, tune ku bi senete
xwe yê balkês û bi xemlê xwe yê narîn û letîf û bi temeyyuz û întîzama xwe û bi pîvan û mewzûnîyeta xwe, Te nedinzanîn.
Xarîqe û mucîzeyên qudreta Te ya ku ji wan re nebatat û heywanat tê gotin û rûyê zemîn tije kirine, çêkirina wan a bi nîsanên bi elametê fariqe, bixeml, bêkêmahî, bêçewtî,ji dendikan û ji hebbe û hebhebokan û ji dilop û ji hêk û hêkokên ku mehdûd in û maddeyên wan yek in û di dirûvê hev de ne; ji wucûd û wehdet û hîkmet û qudreta bêdawî ya Sani’ê xwe yê Hekîm re, sahidiyeke wisan qewî ye ku ji sahidiya ronahiyê ya ji bo rojê bêhtir qewî û ronaktire.
Hem ûnsûrên weke hewa, av, tav, agir û axê, jê yek hebek tuneye ku digel bêhisîya xwe, bi pêkanîna wezîfeyên xwe yên mukemmel û siûrkarane, digel ku basît û îstîlaker in û bêîntîzam in û belavî her ciyî dibin; bi anîna zad û fêkiyên xayet muntezem û cure cureyî, yên ji xezîneya xeybê, ji yekbûn û hebûna Te re sahidiya xwe tune be.
Ey Fatirê Qadir ! Ey Fettahê ‘Ellam! Ey Fe’alê Xellaq! Çawan erd, tevî hemû sekeneyên xwe, sahidî dike ku
Xaliqê wan, wacîb ul wucûd e ; her wisan, ji wehdet û ehadiyeta