hәм, бірде бір аю, балдай тәтті жүзім ағашын көреді. Жемісін ала қояйын десе, бойы жетпейді. Бүтағына да шыға алмайды. Қайтіп қалған көңілін демеу үшін өзіне тән тілімен: Неткен қышқыл еді" дейді де қуйрығын былғап кете берген екен...

Сондай-ақ, әлемге жайып тасталған мына әсем де шебер, өнерлі де жарқын сұлу болмыс атаулы: Жарық Күнді білдіретіні сияқты теңдесі жоқ мағынауи бір жөмалдьң әсемдігін білдіреді, ештеңеге ұқсамайтын әдемілігінің нәзіктігін аңғартады. (Сілтеме)(11)Мундай теңдесі жоқ пәк сұлулық пен әсемдік, әлгі қасиетті жәмалдың сәулесінен шағылысып тұрғандығын, ягни есімдерде, тіпті әрбір есімде өте құпия қазыналар, қорлар бар екендігін көрсетеді.

(11)(Сілтеме): Айна тәріздес болмыстың кезекпен кезек көзден таса болып жоғалулары, артынан келгендердің бетінде, үстінде дәл сол әсемдік пен жәмалдың шағылысуы, жәмалдың оның өзінде еместігін, ол жәмалдар; асқан сулу, әсемдердің әсемі бір Жәмал-ы Муқаддистің аяттары және нышандары екендігін көрсетеді.