Екiншiден: Әйел бiткен табиғатынан әлсiз болғандықтан‚ күн көрiсiне бiр жәрдемшiге мұқтаж. Осы мұқтаждық үшiн қазiргi Ислами тәлiм-тәрбие көрмеген‚ сандалбай жүрiс пен өктемшiлдiкке дағдыланған еркектерге тиiп‚ сол азғантай күн көрiс нәрсе-қарасына бола қол астына кiрiп‚ монтансып күйеуiнiң ырзалығы үшiн дүние мен ақыреттiк өмiрiне ұйытқы болған құлшылығын‚ мiнез-құлқын аздырып‚ бұзғанша ауылдағы қатын-қалаш сияқты оны-пұны нәпақасын өзi жұмыс iстеп табу‚ он есе анағұрлым оңай. Рәззақы Хақиқи5 кiшкентай сәбилердiң рызығын сүтпен бергенi сияқты олардың да рызығын сол Халиқы Кәрим6 беруде. Күн көргiштiгi үшiн намазсыз‚ бұзық мiнездi күйеу iздеп‚ екi жүздiлiк танытып‚ қол астында жұмыс iстеу‚ әлбетте‚ Нұр шәкiртiне одан пайда жоқ.

Үшiншiден: Әйел атаулының жаратылысында бала сүйiп‚ маңдайын сипап‚ әлпештеуге құмар сезiмi бар. Әрi перзентiнiң өмiрде өзiне қызмет етуi және ақыретте де шапағатшы болуы және қайтыс болғаннан кейiн игiлiк етiп жәрдем беруi сол табиғи ықыласын арттырып‚ күйеуге шығуға алып барған. Алайда осы күнде Ислами тәрбиенiң орнын басқан мәдени тәрбие арқылы он баланың бiр-екеуi шын мәнiнде перзент болып‚ өз анасының мейiрiмiне борышын адал өтеп‚ жанын аямай қызмет етiп‚ дiндарлық қасиетiмен дұғалар арнап‚ игi iстерiмен анасының амал дәптерiне сауаптар жаздырып‚ тақуалы дiндар болса ақыретте де анасына шапағат етуi ықтимал. Қалай дегенмен онның сегiзi мұны көрсете алмайды. Сол үшiн бұл табиғи ықылас пен нәпсiге қызығып талпынумен бейшара‚ нәзiк жандар үзiлдi-кесiлдi мәжбүр болмай тұрып‚ мұндай өксiгi көп өмiрге қадам баспаулары керек.