Жооп: Кээ бир китепчелерде далилдегенибиздей, башкаруучулуктун талабы кийлигишүүнү четке кагуудан турат. Жадагалса эң жөнөкөй аким же бир кызматкер башкаруучулугуна баласынын кийлигишүүсүн кабыл этпейт. Керек болсо акимиятына кийлигишүүсү мүмкүн деп ойлоп, кээ бир динди кармаган падышалар, Халифе болушса дагы, күнөөсүз уулдарын өлтүрүүлөрү бул «кийлигишүүнү четке кагуу мыйзамы» башкаруучулукта канча- лык негиздүү экендигин көрсөтүүдө. Бир айылда эки башкармадан баштап бир мамлекетте эки падышага чейин, башкаруучулуктагы эркиндиктин талабы болгон «шериктикке тыюу салуу мыйзамы» адамзат тарыхында абдан баш-аламандыкты алып келүү менен өз күчүн көрсөттү. Кызык, алсыз жана жардамга муктаж адамдардагы башкаруучулуктун жана акимчиликтин кандайдыр бир көлөкөсү, гана сезилет. Кийлигишүүнү четке кагууну, башкасынын аралашуусуна тыюу салууну, акимчилгинде шерикти кабыл этпөөнү жана мансабында ар дайым эркидигин абдан берилгендик менен сактоону караңызчы: андан кийин ар тараптуу башкаруучулук Рубубият даражасында, өзгөрбөс буйрук берүүчүлүк Улухият даражасында жана дайыма көз карандылык, Ахадият даражасында.... жана эч бир нерсеге муктаж болбоо, чексиз кудуреттүүлүк даражасында болгон бир Зат-ы Зулжалалда, бул кийлигишүүнү четке кагуу жана шериктикке тыюу салуу, шерикти кабыл кылбоо канчалык ошол башкаруучулуктун мажбурдуу бир талабы жана зарыл бир шарты болгонун салыштыра алсаң салыштыр.