Het zegt ook: "O mens! De gave om iets lief te hebben die aan Zijn namen en kenmerken toekomen, moet je niet aan andere sterflijke schepselen geven. Je moet het niet verspreiden onder nutteloze schepselen. Want de tekenen en schepselen zijn sterflijk, maar de verschijning en uitstraling van de Goddelijke schone namen die in die tekenen en schepselen te zien zijn, zijn eeuwig en oneindig. En in elke naam en eigenschap zijn duizenden stadiums van schenking en schoonheid en duizenden stadiums van perfectie en liefde te vinden. Kijk alleen maar naar Zijn naam "De Barmhartige". Het paradijs is hiervan een verschijning en het eeuwige geluk is hiervan een straal. Al het levensonderhoud en de goddelijke geschenken die op deze wereld aanwezig zijn, zijn niet meer dan een druppel van deze eigenschap."

Let op het vers

Dit vers verwijst naar het leven en de essentie in de opgaven van een dwalende en een gelovige en het vers

verwijst naar hun einde en hun afloop. Kijk hoe verheven en wonderlijk de vergelijking uitgelegd wordt die wij hebben gemaakt.

Het eerste vers: omdat in het elfde woord de werkelijkheid van dit vers wonderlijk retorisch en met weinig, maar betekenisvolle woorden gedetailleerd wordt verklaard, verwijzen wij naar dat woord.

Het tweede vers: met een korte aanduiding zullen we aantonen wat voor een verheven werkelijkheid dit vers verklaart. Dit vers zegt op een duidelijk te begrijpen wijze het volgende: "Wanneer de dwalenden sterven zal de hemel en de aarde er niet om huilen." Dit verwijst er dan ook duidelijk naar dat wanneer een gelovige deze wereld verlaat de hemel en de aarde hierom zullen huilen… De dwalenden verloochenen nu eenmaal de opdrachten van de hemel en de aarde, de dwalenden weten niet wat ze voor een betekenis hebben en verlagen hun waarde. Ze weten niet wie hun Kunstenaar is. Omdat de dwalenden de hemel en de aarde hebben beledigd en zich er vijandig tegen hebben opgesteld, zullen ze niet om de dwalenden huilen, maar zich van hun afkeren. Ze worden blij wanneer deze dwalenden sterven en daarom zegt de Qur'an: "De hemel en de aarde huilen wanneer een gelovige dood gaat." Want een gelovige begrijpt de opdrachten van de hemel en de aarde. Ze bevestigen de echte wekelijkheid en ze begrijpen door hun geloof de betekenissen die de hemel en de aarde uitdrukken. Ze zeggen: "Wat zijn de hemel en de aarde mooi geschapen en wat verrichten ze toch mooie werken." De gelovigen geven de hemel en de aarde de waarde en de eer die het verdient. Ze houden van de hemel en de aarde omwille van God en de Goddelijke namen die door de hemel en de aarde worden weerspiegeld. Vanwege dit geheim is het te begrijpen dat de hemel en de aarde verdrietig wordt wanneer een gelovige vertrekt. Het is net alsof ze erom huilen.

Een belangrijke vraag. U zegt: "Liefde is niet onderworpen aan de wil. En vanwege mijn natuurlijke behoefte hou ik van lekkere gerechten en lekker fruit, van mijn vader, moeder en mijn kinderen, mijn levenspartner, vrienden en kennissen, de profeten en heiligen. En ik hou van mijn jeugd, mijn leven, de lente, mooie dingen en de wereld. Hoe moet ik van ze houden? Hoe kan ik al deze liefde aan de eigenschappen en namen van de Almachtige, de Gerechtigheid geven? Wat betekent dit?

Luister voor het antwoord naar "vier punten".

Het eerste punt: liefde is in feite niet onderworpen aan de wil, maar met je wil kun je het gezicht van de liefde verplaatsen van de ene geliefde naar de andere. Bijvoorbeeld door te laten zien hoe lelijk een geliefde is of door te laten zien dat het een sluier of een spiegel voor een andere geliefde is, die het werkelijk waard is om van te houden, kan het gezicht van de liefde worden weggedraaid van de schijnbare geliefde naar de echte geliefde.