قارداشم بن {الرَّحْمٰن الرَّحِيم} إسملرينى اويله بر نورِ أعظم گورويورم كه، بتون كائناتى إحاطه ايدر و هر روحڭ بتون حاجاتِ أبديه‌سنى تطمين ايده‌جك و حدسز دشمنلرندن أمين ايده‌جك، نورلى و قوّتلى گورونويورلر. بو ايكى نورِ أعظم اولان إسملره يتيشمك ايچون أڭ مهمّ بولديغم وسيله؛ فقر ايله شكر، عجز ايله شفقتدر. يعنى: عبوديت و إفتقاردر.

شو مسئله مناسبتيله خاطره گلن و محقّقينه، حتّى بر استادم اولان إمامِ ربّانى‌يه مخالف اولارق دييورم كه: حضرتِ يعقوب عليه السلامڭ يوسف عليه السلامه قارشى شديد و پارلاق حسّياتى، محبّت و عشق دگلدر؛ بلكه شفقتدر. چونكه شفقت، عشق و محبّتدن چوق كسكين و پارلاق و علوى و نزيهدر و مقامِ نبوّته لايقدر. فقط محبّت و عشق، مجازى محبوبلره و مخلوقلره قارشى درجۀِ شدّتده اولسه، او مقامِ معلاّىِ نبوّته لايق دوشمييور. ديمك قرآنِ حكيمڭ پارلاق بر إعجاز ايله، پارلاق بر صورتده گوسترديگى و إسمِ رحيمڭ وصولنه وسيله اولان حسّياتِ يعقوبيه، يوكسك بر درجۀِ شفقتدر. إسمِ ودوده وسيلۀِ وصول اولان عشق ايسه؛ زليخانڭ يوسف عليه السلامه قارشى اولان محبّت مسئله‌سنده‌در. ديمك قرآنِ معجز البيان، حضرتِ يعقوب عليه السلامڭ حسّياتنى، نه درجه زليخانڭ حسّياتندن يوكسك گوسترمشسه؛ شفقت دخى او درجه عشقدن داها يوكسك گورونويور. استادم إمامِ ربّانى عشقِ مجازى‌يى مقامِ نبوّته پك مناسب گورمديگى ايچون ديمش كه: ”محاسنِ يوسفيه، محاسنِ اُخرويه نوعندن اولديغندن، اوڭا محبّت ايسه مجازى محبّتلر نوعندن دگلدر كه، قصور اولسون.“ بن ده ديرم: ”أى استاد! او، تكلّفلى بر تأويلدر؛ حقيقت شو اولمق گركدر كه: او، محبّت دگل، بلكه يوز دفعه محبّتدن داها پارلاق، داها گنيش، داها يوكسك بر مرتبۀِ شفقتدر.“ أوت شفقت بتون أنواعيله لطيف و نزيهدر. عشق و محبّت ايسه، چوق أنواعنه تنزّل ايديلمييور.