أهلِ دنيا سببسز، بنم گبى عاجز، غريب بر آدمدن توهّم ايدوب بيڭلر آدم قوّتنده تخيّل ايدهرك، بنى چوق قيدلر آلتنه آلمشلر. بارلانڭ بر محلّهسى اولان بدرهده و بارلانڭ بر طاغنده، بر ايكى گيجه قالمقلغمه مساعده ايتمهمشلر. ايشيتدم كه، دييورلر: ”سعيد أللى بيڭ نفر قوّتندهدر، اونڭ ايچون سربست بيراقمييورز.“
بن ده ديرم كه: أى بدبخت أهلِ دنيا! بتون قوّتڭزله دنيايه چاليشديغڭز حالده، نهدن دنيانڭ ايشنى دخى بيلمييورسڭز؟ ديوانه گبى حكم ايدييورسڭز. أگر قورقوڭز شخصمدن ايسه؛ أللى بيڭ نفر دگل، بلكه بر نفر أللى دفعه بندن زياده ايشلر گورهبيلير. يعنى، اوطهمڭ قپوسنده طوروب، بڭا ”چيقميهجقسڭ“ دييهبيلير.
أگر قورقوڭز مسلگمدن و قرآنه عائد دلاّللغمدن و قوّۀِ معنويۀِ ايمانيهدن ايسه؛ أللى بيڭ نفر دگل، ياڭليشسكز! مسلك إعتباريله أللى ميليون قوّتندهيم، خبريڭز اولسون! چونكه قرآنِ حكيمڭ قوّتيله سزڭ دينسزلريڭز داخل اولديغى حالده، بتون آوروپايه ميدان اوقويورم. بتون نشر ايتديگم أنوارِ ايمانيه ايله اونلرڭ فنونِ مثبته و طبيعت ديدكلرى محكم قلعهلرينى زير و زبر ايتمشم. اونلرڭ أڭ بيوك دينسز فيلسوفلرينى، حيواندن آشاغى دوشورمشم. دينسزلريڭز دخى ايچنده بولونان بتون آوروپا طوپلانسه، اللّٰهڭ توفيقيله بنى او مسلگمڭ بر مسئلهسندن گرى چويرهمزلر؛ إن شاء اﷲ مغلوب ايدهمزلر!..