مكتوبات | اون آلتنجى مكتوبڭ ذيلى | 107
(106-112)

مادام بويله‌در، بن سزڭ دنياڭزه قاريشمييورم، سز ده بنم آخرتمه قاريشماييڭز! قاريشسه‌ڭز ده بيهوده‌در.


تقديرِ خدا، قوّتِ بازو ايله دونمز


بر شمعه كه، مولا ياقه، اوفله‌مكله سونمز.


بنم حقّمده، مستثنا بر صورتده، پك زياده أهلِ دنيا توهّم ايدوب، عادتا قورقويورلر. بنده بولونميان و بولونسه دخى سياسى بر قصور تشكيل ايتمه‌ين و إتهامه مدار اولميان شيخلك، بيوكلك، خانَدان، عشيرت صاحبى، نفوذلى، أتباعى چوق، همشهريلريله گوروشمك، دنيا أحواليله علاقه‌دار اولمق، حتّى سياسته گيرمك، حتّى مخالف اولمق گبى بنده بولونميان أمرلرى تخيّل ايده‌رك أوهامه دوشمشلر. حتّى حپسده و خارجده‌كى، يعنى كنديلرنجه قابلِ عفو اولميانلرڭ دخى عفولرينى مذاكره ايتدكلرى صيره‌ده، بنى عادتا هر شيدن منع ايتديلر. فنا و فانى بر آدمڭ، گوزل و باقى شويله بر سوزى وار


ظلمڭ طوپى وار، گلّه‌سى وار، قلعه‌سى وارسه؛


حقّڭ ده بوكولمز قولى، دونمز يوزى واردر.


بن ده ديرم:


أهلِ دنيانڭ حكمى وار، شوكتى وار، قوّتى وارسه؛


قرآنڭ فيضيله، خادمنده ده:


شاشيرماز علمى، صوصماز سوزى واردر؛


ياڭيلماز قلبى، سونمز نورى واردر.

سس يوق

مكتوبات