مكتوبات | اون طوقوزنجى مكتوب | 269
(128-315)

ايشته شو تفكّرِ عربينڭ ترجمه‌سى و مئالى شودر كه، يعنى: قرآنِ معجز البيانڭ آلتى جهتى پارلاقدر و نورليدر. أوهام و شبهات ايچنه گيره‌مز. چونكه آرقه‌سى عرشه طايانييور؛ او جهتده نورِ وحى وار. اوڭنده و هدفنده سعادتِ داريْن وار. أبده، آخرته أل آتمش؛ جنّت و سعادت نورى وار. اوستنده سكّۀِ إعجاز پارلايور. آلتنده برهان و دليل ديركلرى وار. ايچى خالص هدايت. صاغى {اَفَلاَ يَعْقِلُونَ} لر ايله عقولى إستنطاقله ”صدقت“ ديديرتييور. صولنده؛ قلبلره أذواقِ روحانى ويرمكله، وجدانلرى إستشهاد ايده‌رك ”بارك اﷲ“ ديديرن قرآنِ معجز البيانه هانگى كوشه‌دن، هانگى جهتدن أوهام و شبهاتڭ خيرسزلرى گيره‌بيلير؟


أوت قرآنِ معجز البيان عصرلرى، مشربلرى، مسلكلرى مختلف اولان أنبيانڭ، أوليانڭ، موحّدينڭ كتابلرينڭ سرِّ إجماعنى جامعدر. يعنى بتون او أهلِ قلب و عقل، قرآنِ حكيمڭ مجمل أحكامنى و أساساتنى تصديق ايدر بر صورتده، او أساساتى كتابلرنده ذكر ايدوب قبول ايتمشلر. ديمك اونلر، قرآن شجرۀِ سماويسنڭ كوكلرى حكمنده‌درلر. هم قرآنِ حكيم، وحيه إستناد ايدييور و وحيدر. چونكه قرآنى نازل ايدن ذاتِ ذو الجلال، معجزاتِ أحمديه (ع‌ص‌م) ايله، قرآن وحى اولديغنى گوسترر، إثبات ايدر. و نازل اولان قرآن دخى، اوستنده‌كى إعجاز ايله گوسترر كه، عرشدن گلييور. و مُنزَلِ عليه اولان رسولِ أكرم عليه الصلاة والسلامڭ بدايتِ وحيده‌كى تلاشى و نزولِ وحى وقتنده‌كى وضعيتِ بيهوشى و هركسدن زياده قرآنه قارشى إخلاص و حرمتى گوسترييور كه: وحى اولوب أزلدن گلييور، اوڭا مسافر اولويور.

سس يوق