هم بوندن يدى بچق آى أوّل رسالۀِ نور ناشرلرينه گلن أليم پوليسخانه‌يه چاغيرمه مسئله‌سنده رسالۀِ نورڭ شاكردلرينڭ درت دانه‌سى (عين حادثه‌يى بر ايكيسى، يعنى رشدى ايله لطفى عينًا گورويورلر، ايكيسى ده آز بر تعبيرله) عين حادثه‌يى گورمه‌لرى و بو دفعه‌كى حادثه‌يى، ينه درت دانه شاكردلر عينًا گورمسى گوسترييور كه؛ رسالۀِ نور شاكردلرى، بر جسدڭ أعضالرى گبيدرلر كه، رسالۀِ نوره گلن حادثه‌يى، بر جسدڭ أعضالرى گبى حسّ ايدييورلر.

هم رسالۀِ نور شاكردلرندن بكره او مصيبت گونندن بر گون أوّل برى ديمش: ”استادڭ سنى چاغيرييور!“ بر حسِّ قبل الوقوع ايله ايكنجى گون استادينڭ باشنه گلن و رحمتِ إلٰهيه ايله خفيف گچن مدهش مصيبتى، دشمنلرڭ پلانلرى درجه‌سنده بيوك، آغير حسّ ايتمش طرزنده، آغلايه‌رق غايت قورقاقلق و خلجان ايله قوشوب گلدى. او خلجان و آغلامه‌سنه هيچ سببِ ظاهرى يوقكن، ينه هيجاننى، آغلاماسنى تسكين ايده‌مييوردى. ديمك رسالۀِ نوره گلن مصيبت، شاكردلرينى كرامتكارانه ايقاظ ايدييوردى.

هم مصيبتڭ عين گوننده استاديمز گزمكدن دونركن، (خسرو و محمدڭ إخباريله) بردن بره سببسز أهلِ دنيايه قارشى حدّته باشلامش. يگرمى بش سنه أوّل ديوانِ حربِ عُرفيده كندى إعدام قرارينى بكلركن، سببسز، قلبسز، رتبه‌لى ايكى آدم، محبوس اولديغى قوغوشه تحقير ايچون گلدكلرى زمان غايت عجيب بر صورتده سويله‌ديگى او حاله مخصوص مشهور بر شتمى اوچ دفعه ظالم و غرضكار أهلِ دنيايه قارشى صرف ايدييور. ”بندن نه ايسته‌يورسڭز؟“ دييه باغيره‌رق تكرار ايدييور. صوڭره صوصويور. عين دقيقه‌ده ضابطه، كوشكى باصمق ايچون يدى سكز پوليس كوشكڭ أطرافنه گيردكلرى زمانه توافق ايدييور.