آلتنجى دواء: (حاشيه) أى دنيا ذوقنى دوشونوب خسته‌لقدن إضطراب چكن قارداشم! بو دنيا أگر دائمى اولسه ايدى و يولمزده ئولوم اولماسه ايدى و فراق و زوالڭ روزگارلرى أسمسه ايدى و مصيبتلى، فورطنه‌لى إستقبالده معنوى قيش موسملرى اولماسه ايدى؛ بن ده سنڭله برابر سنڭ حالڭه آجييه‌جقدم. فقط مادام دنيا بر گون بزه هايدى طيشارى دييه‌جك، فرياديمزدن قولاغنى قپايه‌جق، او بزى طيشارى قوغمه‌دن بز بو خسته‌لقلر ايقاظاتيله شيمديدن اونڭ عشقندن واز گچملى‌يز. او بزى ترك ايتمه‌دن، قلبًا اونى تركه چاليشملى‌يز. أوت خسته‌لق بو معنايى بزه إخطار ايدوب دير كه: ”سنڭ وجودڭ طاشدن، دميردن دگلدر. بلكه دائما آيريلمغه مساعد مختلف مادّه‌لردن تركيب ايديلمشدر. غرورى بيراق، عجزيڭى آڭلا، مالكڭى طانى، وظيفه‌ڭى بيل، دنيايه نه ايچون گلديگڭى اوگرن.“ قلبڭ قولاغنه گيزلى إخطار ايدييور. هم مادام دنيانڭ ذوقى، لذّتى دوام ايتمييور. خصوصًا مشروع اولمازسه هم دوامسز، هم ألملى، هم گناهلى اولويور. او ذوقى غائب ايتديگڭدن خسته‌لق بهانه‌سيله آغلاما؛ بِالعكس خسته‌لقده‌كى معنوى عبادت و اُخروى ثواب جهتنى دوشون، ذوق آلمغه چاليش.

------------------------------------------------------------------

(حاشيه : فطرى بر صورتده بو لمعه تخطّر ايتديگندن، آلتنجى مرتبه‌ده ايكى دوا يازيلمش. فطريلگنه ايليشمه‌مك ايچون اويله‌جه بيراقدق، بلكه بر سرّ واردر دييه دگيشديرمه‌دك