لمعه‌لر | يگرمى بشنجى لمعه | 408
(399-428)

اون برنجى دواء: أى صبرسز خسته قارداش! خسته‌لق، حاضر بر ألمى سڭا ويرمكله برابر؛ أوّلكى خسته‌لغڭدن بوگونه قدر او خسته‌لغڭ زوالنده‌كى بر لذّتِ معنويه و ثوابنده‌كى بر لذّتِ روحيه ويرييور. بوگوندن، بلكه بو ساعتدن صوڭره‌كى زمانده خسته‌لق يوق، ألبته يوقدن ألم يوق؛ ألم اولمازسه تأثّر اولاماز. سن ياڭليش بر صورتده توهّم ايتديگڭ ايچون صبرسزلق گلييور. چونكه بوگوندن أوّل بتون خسته‌لق زمانڭڭ مادّيسى گيتمكله، ألمى ده برابر گيتمش؛ كندڭده‌كى ثوابى و زوالنده‌كى لذّت قالمش. سڭا كار و سُرور ويرمك لازم گليركن، اونلرى دوشونوب متألّم اولمق و صبرسزلق ايتمك ديوانه‌لكدر. گله‌جك گونلر داها گلمه‌مشلر. اونلرى شيمديدن دوشونوب، يوق بر گونده، يوق اولان بر خسته‌لقدن، يوق اولان بر ألمدن توهّم ايله دوشونوب متألّم اولمق، صبرسزلق گوسترمكله، اوچ مرتبه يوق يوغه وجود رنگى ويرمك، ديوانه‌لك دگل ده نه‌در؟ مادام بو ساعتدن أوّلكى خسته‌لق زمانلرى ايسه سُرور ويرييور. و مادام ينه بو ساعتدن صوڭره‌كى زمان معدوم، خسته‌لق معدوم، ألم معدومدر. سن، جنابِ حقّڭ سڭا ويرديگى بتون صبر قوّتنى بويله صاغه صوله طاغيتمه؛ بو ساعتده‌كى ألمه قارشى تحشيد ايت؛ ”يا صبور!“ دى، طايان.


سس يوق

لمعه‌لر