لمعه‌لر | يگرمى آلتنجى لمعه | 447
(429-498)

طوقوزنجى رجا: حربِ عموميده أسارتله، روسيه‌نڭ شرقِ شماليسندن، چوق اوزاق اولان قوستورما ولايتنده بولونويوردم. اوراده تاتارلرڭ كوچك بر جامعى، مشهور وولغا نهرينڭ كنارنده بولونويوردى. اوراده‌كى آرقداشلرم اولان أسير ضابطلر ايچنده صيقيلييوردم. يالڭزلق ايستدم؛ طيشاريده إذنسز گزه‌مييوردم. تاتار محلّه‌سى، كفالتله بنى او وولغا نهرينڭ كنارنده‌كى كوچك جامعه آلديلر. بن يالڭز اولارق جامعده ياتييوردم. بهار ده ياقين. او شمال قطعه‌سنڭ پك چوق اوزون گيجه‌لرنده چوق اويانيق قالييوردم. او قراڭلق گيجه‌لرده و قراڭلقلى غربتده، وولغا نهرينڭ حزين شيريلتيلرى و ياغمورڭ رقّتلى شيبيلتيلرى و روزگارڭ فرقتلى أسمه‌سى، بنى درين غفلت اويقوسندن موقّةً اويانديردى. گرچه داها كنديمى إختيار بيلمييوردم، فقط حربِ عمومى‌يى گورن إختياردر. گويا {يَوْمًا يَجْعَلُ الْوِلْدَانَ شِيبًا} سرّينه مظهر اولارق، اويله گونلردر كه؛ چوجقلرى إختيارلانديرديغى جهتله، قرق ياشنده ايكن، كنديمى سكسان ياشنده بر وضعيتده بولدم. او قراڭلقلى اوزون گيجه و حزين غربت و حزين وضعيت ايچنده حياتدن و وطندن بر مأيوسيت گلدى. عجزيمه، يالڭزلغمه باقدم، اميدم كسيلدى. او حالتده ايكن قرآنِ حكيمدن إمداد گلدى؛ ديلم {حَسْبُنَا اﷲُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ} ديدى، قلبم ده آغلايه‌رق ديدى:


غَرِيبَمْ بِى كَسَمْ ضَعِيفَمْ نَاتُوَانَمْ َاْلاَمَانْ گُويَمْ عَفُوْ جُويَمْ

مَدَدْ خٰواهَمْ زِدَرْگَاهَتْ اِلٰهِى

روحم دخى وطنمده‌كى أسكى دوستلرى دوشونوب او غربتده وفاتمى تخيّل ايده‌رك، نيازئِ مصرى گبى ديدم

سس يوق

لمعه‌لر