لمعه‌لر | يگرمى آلتنجى لمعه | 450
(429-498)

اوننجى رجا: بر زمان أسارتدن گلدكدن صوڭره، إستانبولده بر ايكى سنه ينه غفلت غلبه ايتدى. سياست هواسى، نظريمى نفسمدن قالديروب آفاقه طاغيتمش ايكن، بر گون إستانبولڭ أيوب سلطان قبرستاننڭ دره‌يه باقان يوكسك بر يرنده اوطورويوردم. إستانبول أطرافنده‌كى آفاقه باقدم. بردن، باقييورم بنم خصوصى دنيام وفات ايدييور، بعض جهتده روح چكيلييور گبى بر حالتِ خياليه بڭا گلدى. ديدم: ”عجبا بو قبرستانڭ مزار طاشلرنده‌كى يازيلرى ميدر كه، بڭا بويله خيال ويرييور“ دييه نظريمى چكدم. اوزاغه دگل، او قبرستانه باقدم، قلبمه إخطار ايديلدى كه: ”بو سنڭ أطرافڭده‌كى قبرستانڭ يوز إستانبول ايچنده واردر. چونكه يوز دفعه إستانبول بورايه بوشالمش. بتون إستانبولڭ خلقنى بورايه بوشالتان بر حاكمِ قديرڭ حكمندن قورتولوب مستثنا قالامازسڭ، سن ده گيده‌جكسڭ.“ بن قبرستاندن چيقوب، بو دهشتلى خيال ايله سلطان أيوب جامعنڭ محفلنده‌كى كوچك بر اوطه‌يه چوق دفعه گيرديگم گبى، بو دفعه ده گيردم. دوشوندم كه: بن اوچ جهتده مسافرم؛ بو منزلجكده مسافر اولديغم گبى، إستانبولده ده مسافرم، دنياده ده مسافرم. مسافر، يولنى دوشونملى. ناصلكه بو اوطه‌دن چيقه‌جغم، بر گون ده إستانبولدن ده چيقه‌جغم، ديگر بر گون ده دنيادن چيقه‌جغم


سس يوق

لمعه‌لر