لمعه‌لر | يگرمى آلتنجى لمعه | 466
(429-498)

ايشته أى بنم گبى إختيارلق زماننده غايت سَوْديگى أولادينى ويا أقرباسنى غائب ايدن و بلنه يوكلنمش إختيارلغڭ آغير يوكيله برابر فراقدن گلن آغير غملرى ده باشنه يوكله‌نن إختيار قارداشلر و إختياره همشيره‌لر! بنم وضعيتمى آڭلاديڭز كه سزڭكندن چوق شدّتلى ايكن، مادام بويله بر آيتِ كريمه تداوى ايتدى، شفا ويردى؛ ألبته قرآنِ حكيمڭ أجزاخانۀِ قدسيه‌سنده، عموم دردلريڭزه شفا ويره‌جك علاجلرى واردر. أگر ايمان ايله اوڭا مراجعت ايدوب و عبادتله او علاجلرى إستعمال ايتسه‌ڭز، بلڭزده و باشڭزده‌كى او إختيارلغڭ و غملرڭ آغير يوكلرى غايت خفيفلشه‌جكدر.


بو مبحثڭ اوزون يازيلماسنڭ سرّى ايسه، مرحوم عبد الرحمانه زياده دعاىِ رحمت ايتديرمك دوشونجه‌سيدر. سزى اوصانديرماسين. هم سزى بلكه زياده متألّم ايده‌جك أڭ آجيقلى و نفرت ويروب اوركوته‌جك أڭ دهشتلى ياره‌مى، غايت ناخوش، أليم بر صورتده سزه گوسترمكدن مقصدم: قرآنِ حكيمڭ قدسى ترياقى نه درجه خارق العاده بر علاج و پارلاق بر نور اولديغنى گوسترمكدر.

سس يوق

لمعه‌لر