بن، غربتدن وطنمه دوندم؛ غربتدن قورتولدم ظن ايدييوردم. ”وا أسفا“، غربتڭ أڭ دهشتليسنى وطنمده گوردم. اون ايكنجى رجاده بحثى گچن عبد الرحمن گبى، روحمله پك علاقه‌دار يوزر طلبه‌لريمى، دوستلريمى قبرده و او أحبابلرڭ يرلرينى خرابه‌زار گوردم. أسكيدن بَرى خاطرمده اولان بر ذاتڭ بر فقره‌سى واردى، تام معناسنى گوره‌مييوردم.. او حزين لوحه قارشيسنده تام معناسنى گوردم. فقره بودر:

يعنى: ”أگر دوستلردن مفارقت اولماسه ايدى، ئولوم روحلريمزه يول بولامازدى كه گلسين آلسين.“ ديمك أڭ زياده إنسانى ئولديرن، أحبابدن مفارقتدر. أوت هيچ بر شى بنى او وضعيت قدر يانديرمامش، آغلاتمامش. أگر قرآندن، ايماندن مدد گلمسه ايدى؛ او غم، او كدر، او حزن روحمى اوچوراجق گبى تأثيرات ياپه‌جقدى.

أسكيدن بَرى شاعرلر شعرلرنده، أحبابلريله گوروشدكلرى منزللرڭ مرورِ زمانله خرابه‌گاهلرينه آغلامشلر. بونڭ أڭ فرقتلى لوحه‌سنى ده بن گوزمله گوردم. ايكى يوز سنه صوڭره غايت سَوْديگى دوستلرڭ محلِّ إقامتنه اوغرايان بر آدمڭ حزنيله؛ هم روحم، هم قلبم گوزيمه يارديم ايدوب آغلاديلر. او وقت، گوزيمڭ اوڭنده خرابه‌زاره دونمش يرلرڭ، غايت معمور و شنلكلى و نشئه‌لى و سرورلى بر صورتده بولونديغى زمان، يگرمى سنه‌يه ياقين أڭ طاتلى بر حياتده تدريس ايله، قيمتدار طلبه‌لرمله گچيرديگم حياتمڭ او شيرين صفحاتى، برر برر سينه‌ما لوحه‌لرى گبى جانلانوب گورونه‌رك، صوڭره وفات ايدوب گيدر طرزنده، خيالى گوزيمڭ اوڭنده أپى زمان دوام ايتدى