لمعه‌لر | يگرمى آلتنجى لمعه | 470
(429-498)

بن او وقت آڭلادم كه، وطنمده‌كى بو غربته طايانه‌ميه‌جغم؛ يا بن ده قبره اونلرڭ ياننه گيتمه‌لى‌يم وياخود طاغده بر مغاره‌يه چكيلوب أجلمى اوراده بكله‌ملى‌يم دييه دوشوندم. ديدم: مادام دنياده بويله تحمّل ايديلمز، صبرشكن، مقاومتسوز، يانديريجى فرقتلر وار. ألبته موت، حياته راجحدر. حياتڭ بو آغير وضعيتى چكيلير دردلردن دگلدر. او وقت جهاتِ ستّه دينيلن آلتى جهته نظر گزديردم، قراڭلقلى گوردم. او شدّتِ تأثّردن گلن غفلت بڭا دنيايى قورقونج، بوش، خالى، باشمه ييقيلاجق بر طرزده گوستردى. روحم ايسه، دشمن وضعيتنى آلان حدسز بلالره قارشى بر نقطۀِ إستناد آراركن و روحده أبده قدر اوزانان حدسز آرزولرى تطمين ايده‌جك بر نقطۀِ إستمداد تحرّى ايدركن و او حدسز فراق و إفتراقدن و تخريب و وفاتدن گلن حزن و غمه قارشى تسلّى بكلركن، بردن قرآنِ معجز البيانڭ {سَبَّحَ ِﷲِ مَا فِى السَّمٰوَاتِ وَاْلاَرْضِ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ❊ لَهُ مُلْكُ السَّمٰوَاتِ وَ اْلاَرْضِ يُحْيِى وَ يُمِيتُ وَ هُوَ عَلٰى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ} آيتنڭ حقيقتى تجلّى ايتدى. او رقّتلى، فرقتلى، دهشتلى، حزنلى خيالدن بنى قورتاردى، گوزيمى آچديردى.


باقدم كه، ميوه‌دار آغاجلرڭ باشلرنده‌كى ميوه‌لرى تبسّم ايدر بر طرزده بڭا باقييورلر؛ بزه ده دقّت ايت، يالڭز خرابه‌زاره باقوب طورمه دييورلردى. بو آيتِ كريمه‌نڭ حقيقتى بويله إخطار ايدييوردى كه: وان صحراسنڭ صحيفه‌سنده مسافر اولان إنسانلرڭ أليله يازيلان و شهر صورتنى آلان صنعى بر مكتوبڭ، روس إستيلاسى دينيلن دهشتلى بر سيل بلاسنه دوشوب سيلنمه‌سى نه‌دن سنى بو قدر متأثّر ايدييور؟ أصل مالكِ حقيقى و هر شيئڭ صاحبى و ربّى اولان نقّاشِ أزلى‌يه باق كه؛ بو وان صحيفه‌سنده مكتوباتى، كمالِ شعشعه ايله أسكى زمانده گورديگڭ وضعيتى ينه دوام ايدوب يازيلييورلر. او يرلر بوش، خراب، خالى قالمش دييه آغلامالرڭ، مالكِ حقيقيسندن غفلت و إنسانلرى مسافر تصوّر ايتمه‌مكدن و مالك توهّم ايتمك ياڭليشندن ايلرى گلييور.

سس يوق