لمعه‌لر | يگرمى آلتنجى لمعه | 472
(429-498)

هم او آيتڭ حقيقتيله، ايمانڭ ضياسندن گلن نور اويله پارلاق بر صورتده تجلّى ايتدى كه؛ او ظلماتلى اولان جهاتِ ستّه‌يى گوندوز گبى آيدينلاتديردى. چونكه بو مدرسه‌م و بو شهرده طلبه و دوستلريمڭ آرقه‌لرنده قالوب آغلامق وضعيتنى شويله آيدينلاتديردى كه: أحبابڭ گيتدكلرى عالم قراڭلقلى دگل، يالڭز يرلرينى دگيشديرديلر؛ ينه گوروشه‌جكسڭز دييه إخطار ايتدى. آغلامه‌يى تمامًا كسديردى. و دنياده اونلرڭ يرينه گچه‌جك و بڭزه‌يه‌جك اولانلرى بولاجغمى إفهام ايتدى. أوت ِﷲ الحمد هم وفات ايدن وان مدرسه‌سنى إسپارطه مدرسه‌سيله إحيا ايدوب، اوراده‌كى أحبابلرى دخى، داها چوق، داها قيمتدار طلبه‌لر و أحبابلرله معنًا إحيا ايتدى. هم بيلديردى كه؛ دنيا بوش، خالى اولماديغنى و خراب اولمش بر مملكت صورتنى ياڭليش تصوّر ايتديگمى، بلكه مالكِ حقيقى حكمتنڭ إقتضاسيله، صنعى إنسانلرڭ لوحه‌سنى دگيشديرييور، مكتوبنى تازه‌لنديرييور. بر آغاجڭ بر قسم ميوه‌لرينى قوپاردقجه يرينه ينه باشقه ميوه‌لرڭ گلديگى گبى، نوعِ بشرده بو زوال و فراق دخى بر تجدّددر، تازه‌لنمكدر. ايمان نقطه‌سنده، أحبابسزلقدن گلن أليمانه بر حزن دگل، بلكه باشقه گوزل بر يرده گوروشمك اوزره آيريلمقدن گلن، لذيذانه بر حزن ويرن بر تازه‌لنمكدر. هم او دهشتلى وضعيتدن، كائناتڭ موجوداتنڭ قراڭلقلى گورونن يوزينى آيدينلاتدى. بن ده او وقت او حالته شكر ايتمك ايستدم، عربى شو فقره گلدى؛ تام او حقيقتى تصوير ايتدى. شويله كه ديدم

سس يوق