صوڭره گيزلى دشمنلر بنى زهرله‌ديلر و نورڭ شهيد قهرمانى مرحوم حافظ على بنم بدلمه خسته‌خانه‌يه گيتدى و بنم يرمده برزخ عالمنه سياحت أيلدى، بزى مأيوسانه آغلاتديردى. بن بو مصيبتدن أوّل قسطمونينڭ طاغنده باغيره‌رق مكرّر دفعه ديدم: ”قارداشلرم! آته أت، آرسلانه اوت آتمايڭز.“ يعنى هر رساله‌يى هركسه ويرمه‌يڭز؛ تا، بزه تعرّض ايديلمسين. يايا گيديلسه يدى گون اوزاقده حافظ على (رحمة اﷲ عليه)، معنوى تلفونيله ايشيدييور گبى عين وقت بڭا يازييور كه: ”أوت استادم، رسالۀِ نورڭ بر كرامتيدر كه؛ آته أت، آرسلانه اوت آتماز. بلكه آته اوت، آرسلانه أت آتار كه، او آرسلان خواجه‌يه إخلاص رساله‌سنى ويردى.“ يدى گون صوڭره مكتوبنى آلدق، حساب ايتدك؛ عين زمانده، بن طاغده باغيرركن، او ده غريب سوزلرى مكتوبنده يازيورمش.

ايشته نورڭ بويله بر معنوى قهرماننڭ وفاتى و گيزلى منافقلرڭ عليهمزده دسيسه‌لرله بزى جزالانديرمغه چاليشمه‌لرى و بنم زهرلى خسته‌لغمدن طولايى بنى ده خسته‌خانه‌يه رسمى أمرله مجبور ايتمك أنديشه‌سى بزى صيقاركن، بردن عنايتِ إلٰهيه إمداده گلدى.

مبارك قارداشلريمڭ خالص دعالريله زهرڭ تهلكه‌سى گچمش و او مرحوم شهيدڭ قوّتلى أماره‌لرله، قبرنده نورلرله مشغول اولماسى و سؤال مَلكلرينه نورلر ايله جواب ويرمه‌سى و اونڭ بدلنه و اونڭ سيستمنده نورلره چاليشه‌جق دڭزلى قهرمانى حسن فيضى (رحمة اﷲ عليه) و آرقداشلرى پرده آلتنده تأثيرلى بر صورتده خدمتلرى و دشمنلريمزڭ دخى، محبوسلرڭ بردن نورلرله إصلاح اولمالرى جهتنده حپسدن چيقمامزه طرفدار اولماسى؛ و أصحابِ كهف مِثللو نور شاكردلرى او صيقنتيلى چلّه‌خانه‌يى أصحابِ كهف و أسكى زمان أهلِ رياضتنڭ مغاره‌لرينه چويرمه‌سى و إستراحتِ قلبله نورلرڭ نشرينه و يازماسنه سعيلريله، عنايتِ ربّانيه‌نڭ إمداديمزه يتيشديگنى إثبات ايتدى