إعتذار: بو چوق أهمّيتلى مسئلهلر و چوق درين و گنيش إسمِ قيّومڭ جلوۀِ أعظمى، هم منتظمًا دگل، بلكه آيرى آيرى لمعهلر طرزنده قلبه خطور ايتديگندن، هم غايت مشوّش و عجله و تدقيقسز مسودّه حالنده قالديغندن ألبته تعبيرات و إفادهلرده چوق نقصانلر، إنتظامسزلقلر بولونهجقدر. مسئلهلرڭ گوزللكلرينه، بنم قصورلريمى باغيشلاماليسڭز.
إسمِ أعظمه عائد نكتهلر، أعظمى بر صورتده گنيش، هم غايت درين اولديغندن، خصوصًا إسمِ قيّومه عائد مسئلهلر و بِالخاصّه برنجى شعاعى (حاشيه) مادّيونلره باقديغى ايچون، داها زياده درين گيتديگندن، ألبته هر آدم هر مسئلهيى هر جهتده آڭلاماز. فقط هركس هر مسئلهدن بر درجه حصّه آلابيلير. ”بر شى بتون ألده ايديلمزسه، بتون بتون ألدن قاچيرلماز.“ قاعدهسيله، ”بو معنوى باغچهنڭ بتون ميوهلرينى قوپارامييورم“ دييه واز گچمك كارِ عقل دگلدر. إنسان نه قدر قوپارسه، او قدر كاردر.