شعاعلر | اون دردنجى شعاع | 622
(559-861)

خامسًا: قطعيًا سزه بيان ايدييورم كه؛ هيچ بر جمعيتجيلك و جمعيتلرله و سياسى جريانلرله هيچ بر علاقه‌سى اولميان نور طلبه‌لرينى، جمعيتجيلك و سياستجيلك ايله إتهام ايتمك؛ طوغريدن طوغرى‌يه قرق سنه‌دن بَرى إسلاميت و ايمان عليهنده چاليشان گيزلى بر زندقه قوميته‌سى و بو وطنده آنارشيلگى يتيشديرن بر نوع بولشويزم نامنه بيله‌رك ويا بيلميه‌رك بزمله بر مجادله‌در كه، اوچ محكمه جمعيتجيلك جهتنده بتون نورجيلرڭ و نور رساله‌لرينڭ برائتلرينه قرار ويرمشلر. يالڭز أسكيشهر محكمه‌سى تستّرِ نساء حقّنده بر كوچك رساله‌نڭ بر تك مسئله‌سنى بلكه بو گلن جمله‌يى ”مسموعاتمه گوره: مركزِ حكومتده، بر قوندوره بوياجيسى چارشو ايچنده بر بيوك آدمڭ ياريم چيپلاق قاريسنه صارقينتيلق ايدوب او عجيب أدبسزلگى ياپماسى، تستّر عليهنده اولانڭ حياسز يوزينه شامار وورويور.“ دييه أسكيدن يازيلمش جمله سببيله، بر سنه بڭا و يوز يگرمى آدمدن اون بش آرقداشمه آلتيشر آى جزا ويرديلر. ديمك شيمدى رسالۀِ نورى و شاكردلرينى إتهام ايتمك، او اوچ محكمه‌يى محكوم ايتمك و إتهام و إهانت ايتمك ديمكدر


سادسًا: رسالۀِ نور ايله مبارزه ايديلمز. اونى گورن بتون علماءِ إسلام، قرآنڭ غايت حقيقتلى بر تفسيرى، يعنى حقيقتلرينڭ قوّتلى حجّتلرى و بو عصرده بر معجزۀِ معنويه‌سى و شمالدن گلن تهلكه‌لره قارشى بو ملّت و بو وطنڭ بر قوّتلى سدّى اولديغنى تصديق ايتدكلرندن، محكمه‌ڭز بونڭ طلبه‌لرينى بوندن اوركوتمك دگل، بلكه حقوقِ عامّه نقطه‌سنده ترغيب ايتمك بر وظيفه‌ڭز بيلييورز و اونى سزدن بكله‌يورز. ملّته، وطنه، آسايشه مضر دينسزلرڭ و بعض سياسى زنديقلرڭ كتابلرينه و مجموعه‌لرينه حرّيتِ علميه سربستيتيله ايليشيلمديگى حالده؛ معصوم و محتاج بر گنجڭ ايماننى قورتارمق و سوءِ أخلاقدن قورتولمق ايچون نوره طلبه اولماسى ألبته دگل بر صوچ، بلكه حكومت و معارف دائره‌سى تشويق و تقدير ايده‌جك بر حالتدر


سس يوق